Deze tweede bindavond van dit najaar werd verzorgt door Ton Cremers en had als thema classic spider. (Soft hackle flies) Ton begon de avond met een presentatie en werd deze avond geholpen  door Rob van Essen. Spiders imiteren haftachtige nimfen in diverse stadia en verdronken insecten. Het is dus geen imitatie van een spin. De gebruikte haken zijn meestal relatief kort en maat #12. Het lichaam van de traditionele spider wordt gevormd door zijden binddraad (Pearsall Gossamer Silk). Deze originele zijden draad is overigens erg zeldzaam en dus moeilijk verkrijgbaar. De hackle is altijd een soft (HEN) hackle. Ook gaf Ton aan waar de benodigde materialen te koop zijn. Spiders worden altijd zeer spaarzaam gebonden. De variatie zit in: de kleur van de zijden binddraad, gebruik van ribbing, dubbing en beads. Daarna was in de presentatie stap voor stap te zien hoe de spiders gebonden worden. Na tenslotte aangegeven te hebben hoe ze te vissen, konden we zelf met binden beginnen.

Omdat de zijden binddraad zo slecht verkrijgbaar is mochten we allemaal de klosjes van Ton zelf gebruiken, dat was dus super! Deze klosjes waren kleiner dan de tegenwoordige standaard waardoor ze alleen in kleine bobinholders paste, maar ook die mochten we van hem lenen als we deze zelf niet hadden.

Spider #1: De clasic P&O spider. De draad werd 2mm voor het haakoog opgezet. Het uiteinde van de draad hield hij onder 45 graden waardoor alle wikkelingen mooi tegen elkaar kwamen te liggen. Er werd gebonden tot de haakpunt daar werd het uiteinde afknipt waarna er nog 2 wikkelingen volgde.
De binddraad werd weer naar voren gewikkeld waarbij ook daar alle slagen keurig tegen kwamen te liggen. Een klein patrijsveertje werd geselecteerd en zo voorbereid dat er aan beide zijden slechts 6-10 fibers over bleven nadat deze aan de tip, met de bolle kant naar boven, was ingebonden met 3 wikkelingen. Het de tip werd terug geslagen, en met 3 slagen vastgezet en afgeknipt. De veer werd om de haak gewikkeld totdat de fibers op waren en met 3 slagen afgebonden en de resteren stam afgeknipt, aflakken is niet nodig gaf hij nog aan. Door alles in aantallen van 3 te wikkelingen te doen, weet je hoeveel slagen je terug dient te gaan indien er iets fout is.

Spider #2: De meest favoriete kleur is eigenlijk oranje, dus om iedereen de kans te geven met die kleur een spider te binden, werden na iedere vlieg de kleuren onderling gewisseld. Bij de 2^e werd de draad op dezelfde manier opgezet en een stukje terug gewikkeld. Deppend werd er vervolgens wax op de zijden binddraad  aangebracht. Van en mollenvelletje werd met klein speciaal metalen kammetje wat haren gekamd, en in de wax gedrukt. De mol dubbing werd om de haaksteel gewikkeld waarna een patijsveertje op dezelfde manier al bij de eerste spider werd ingebonden als hackle en vervolgens afgebonden.

Spider #3: Als eerste werd een 2,3mm messing bead op de haak geschoven waarachter de draad werd opgezet en richting haakbocht netjes gewikkeld, op de terugweg werd een pauwen fiber ingebonden en met een paar slagen achter de bead om de haaksteel gewikkeld waar de draad werd afgebonden.
De bead werd strak tegen de pauwenfiber gedrukt waardoor er tussen het haakoog en de bead ruimte ontstond om de draad opnieuw op te zetten, een patijsveertje in te binden, om de haak te wikkelen en af te binden.

Er werd op deze avond erg nauwkeurig en netjes gebonden, bij spiders geld “less is more”.
Ton heeft de benodigde technieken perfect uitgelegd, wat aan de resultaten te zien was. Ton en Rob, bedankt.