Alle berichten van Bert Worms

Snoek

Snoeken op de Essche Stroom.

Op 15 december was de laatste KVVC activiteit van 2024, het snoeken op de Essche Stroom. Omdat 11 personen zich hadden opgegeven was de vistrip goed voorbereid. De dag van tevoren was er al een e-mail rond gestuurd met een groot aantal locaties waar gevist kon worden en waar dan te parkeren. Ook was er een appgroep aangemaakt om eenvoudig met elkaar te kunnen communiceren en foto’s te kunnen delen. De verzamelplaats was de carpoolplaats in Best langs de A2, waar de locaties werden verdeeld onder de aanwezige, en telefonisch werden doorgegeven aan degene die rechtstreeks reden. De verwachtingen waren hoog, want vorig jaar waren er daar 8 snoeken en een snoekbaars gevangen. De temperatuur was goed, een graadje of 4 alleen de wind was behoorlijk aangetrokken, wat het werpen op veel plaatsten er niet gemakkelijker op maakte. Ondanks de goede omstandigheden bleef het stil in de app, er kwamen geen foto’s van gevangen snoeken voorbij. Wel van een bever die voorbij kwam zwemmen, en 2 reeën die op een veld. De grootste vangs van de dag was een zoetwatermossel.


Ja, er was wel een snoek gehaakt, maar die schoot los voordat die op de foto kon poseren, maar dat was ook echt de enige snoek die gezien was. Om 12:00u hadden we afgesproken om de visochtend samen af te sluiten. Het was gezellig, maar ja, de snoeken hadden het behoorlijk laten afweten. Hopelijk zijn de vangsten een volgende keer beter.

Werpen

2024-11-23 Werpen najaar 2024

Ook dit najaar waren er weer 4 werplessen, en dit keer allemaal op het terrein van v.v. Wilhelmina Boys in Best. In de afgelopen maanden was het trainingsveld naast het veld waar de werples wordt gegeven voorzien van kunstgras, en op 21 september werden daar de eerste jeugdwedstrijden gespeeld. Het resultaat was dat we veel bekijks hadden, want wat wij doen is wel heel iets anders dan voetballen! Het was heerlijk weer, en omdat er maar 1 VNV werpinstructeur was deze ochtend hadden we Frans gevraagd om mee de instructie te komen geven, hij had tenslotte pas het VNV werpcertificaat gehaald. Omdat een aantal leden zich hadden afgemeld was het minder druk dan verwacht, maar niet minder gezellig. Als extra’s werden de Gebetsroiter style en ook de Belgium continuous motion cast gedemonstreerd. Af en toe stopten we met werpen om de overvliegende oorlogsvliegtuigen te bekijken die op weg waren naar festiviteiten / herdenkingen van Market garden.

De 2e werples was op 5 oktober. Bij aanvang was het fris, maar 5°C, maar naarmate de zon er door kwam werd het steeds behaaglijker. Het eerste deel van de ochtend werd er onder toeziend oog van de instructeur zelf geoefend. Na de koffie volgde op verzoek uitleg over de bowcasts en reachcasts. Naast de uitvoeringen en bijbehorende technieken werd er uiteraard ook aangegeven wanneer, en hoe je die kunt gebruiken tijdens het vissen.

Behalve voor het verbeteren van de basisworpen is de werpinstructie er ook voor om leden voor te bereiden op het VNV werpcertificaat indien ze daar interesse in hebben. Het is een pittig examen met oa. onderdelen m.b.t afstand- en precisie werpen, en diverse andere worpen. Ook dien je daarbij te laten zien dat je de bijbehorende technieken beheerst. Het was jaren geleden dat er vanuit de KVVC leden aan het examen hadden deel genomen, en dit jaar dus 3. Frans al op 22 juni, en Klaas en Jan op 27 oktober. Alle 3 zijn ze geslaagd. Heren, van harte gefeliciteerd!

Op 9 november was de 3e werples, het was grijs, koud weer maar met weinig wind. Samen met Klaas en Jan werd er nog stil gestaan bij het VNV werpexamen en in de pauze trakteerden ze op gebak.

Daarna gingen we aan de slag met dubbel strippen. Dit werd nogmaals voor de hele groep vertraagd uitgelegd, zodat je precies kon zien wat je wanneer dient te doen. Timing is hierbij namelijk het aller belangrijkste. Daarna veel oefenen, maar de verbeteringen waren goed zichtbaar. Nu dit proberen vast te houden!

De laatste werp clinic was op 23 november. De weersvoorspellingen waren niet al te best, hierdoor waren er heel wat afmeldingen. Het was echt koud en met een stevige wind uit het zuiden, maar de echte “die hards” waren uiteraard gewoon aanwezig. Omdat de wind verder aantrok en ook wat draaide werd de richting waarin we het werpveld hadden uitgezet na een kwartier in een andere richting gelegd. De verste worp was 33 meter, maar wel met deze stevige wind in de rug. In de pauze warme koffie, daar knap je van op. Daarna werd de backhand cast uitgelegd. Hiervoor veranderde we weer van werprichting zodat we de wind op de forehand zijde hadden. Ook werden er video opnamen gemaakt zodat ieder zijn eigen worp zelf terug kan zien. Hiermee werd dit werpseizoen afgesloten. De 4 data voor het voorjaar zijn al weer gepland.

Binden, Snoek, Streamer

Bindavond met Peter Elberse.

We hadden Peter Elberse uitgenodigd om op 31-10-2024 als demobinder een snoekstreamer voor te komen binden. Peter is geen onbekende in de vliegviswereld, hij was al meerdere keren Nederlands kampioen, heeft zelfs een eigen team: Elbi’s Airflo Angels. Daarnaast heeft hij een eigen groothandel en webshop voor vliegvismaterialen. (http://www.flyfishingforpike.com)
Nadat Peter zich had voorgesteld, bekeken we zijn bindvideo op Youtube “Big Flashy Perch” (Youtube video)

Dit is dezelfde snoekstreamer die hij ook bij ons kwam voorbinden. Het leek even een korte avond te worden, want op Youtube duurde het filmpje maar 9½ minuut, maar zoals hij al zij, hij heeft deze al honderden keren gebonden!
Peter had de bindavond perfect voorbereid, iedere binder kreeg een zakje met daarin al het benodigde materiaal inclusief een folder van Fly Fishing For Pike, visitekaartje en een schitterende aanzichtkaart.
Normaal wordt de hele bindwijze hier beschreven, maar dat is nu niet nodig omdat die te zien is op de Youtube video, inclusief het gebruikte materiaal.

Daarom hierbij alleen de extra aandachtspuntjes. Begin niet te ver naar achter, maar net iets achter het midden van de haaksteel met het inbinden van het eerste witte synthetische pike hair, ander kom je op het einde niet goed uit bij het haakoog. Na het inbinden van ieder materiaal lakte hij dit af voor de stevigheid. Een snoek heeft tenslotte veel tandjes waarmee hij aan de streamer kan trekken, de streamer wordt hierdoor duurzamer. Ja het woord van de avond was

 lakken, lakken en nogmaals lakken! Nadat al het pike hair was opgebonden was het plaatsen van de soft head aan de beurt. Hij bracht eerst voldoende E6000 lijm aan, vervolgens kneep hij gelijktijdig boven en onder op de soft head, waardoor de opening ronder, en daarmee groter werd en deze gemakkelijker over de lijm geplaatst kon worden. Peter liep de hele avond rond om te kijken hoe het bij iedereen ging, en te helpen daar waar nodig.

Daarna waren de ogen aan de beurt, let op, een setje ogen bestaat uit een linker en rechter oog! Bij de afwerking hoorde het aanbrengen van de baarsstrepen op beide zijden met een watervaste stift, naar let op! niet op het wit. Als laatst werd de streamer uit de vise gehaald en in vorm gemoduleerd. Het resultaat was een streamer van maar liefst 23cm. Na op de klok gekeken te hebben had dit dus veeeeel langer dan 9½ minuut geduurd. Maar er was voor degene die dat wilde nog wat over tijd om er zelf nog 1 te binden.

Peter had behalve bindmateriaal ook zijn hengels en andere vis benodigdheden mee gebracht. Aan de hand daarvan kon hij laten zien hoe met deze “Big Flashy Perch” te vissen.
Peter bedankt, voor deze geweldige bindavond.

Binden, Streamer

Binden met Ton Cremers.

Op 26 september stond de Woolly bugger op het programma van de demobinder Ton Cremers. Hij begon de avond met een presentatie over de historie van deze allround streamer die in veel gevallen een leech of klein visje imiteert. Ook het te gebruiken materiaal en de kwaliteitverschillen in met name de marabou zoals die door winkeliers wordt aangeboden kwam aan de orde.
Ook had hij 2 duidelijke doelen voor ogen deze avond. Het staartje dient netjes te worden ingebonden, en de 2 vliegen die we gingen binden diende identiek te zijn. Er is niets zo irritant als dat je een aantal vliegen in de doos hebt zitten die allemaal net wat anders zijn en je dus moet gaan kiezen, uiteraard afgezien van de verschillende haakmaten. (#10 t/m #4.)

Deze avond bonden we op een forse #4 haak. Als eerste werden er 10 of 12 wikkelingen witte binddraad 6/0 keurig naast elkaar gelegd achter het haakoog. Dit markeert het deel waarop hij in eerste instantie niet gaat binden, maar vrijhoudt om op het einde het kopje netjes te kunnen maken.  Door op deze manier een vast aantal wikkelingen te leggen worden de vliegen uiteindelijk dus allemaal hetzelfde. Achter de witte wikkelingen werd zwarte binddraad opgezet waarmee de streamer verder werd gebonden.
Van de olive blood quill marabou gebruikte hij alleen het gedeelte boven de stam van de veer, dus het tipje, dat deel is het meest zacht waardoor de streamer een mooie actie krijgt bij het binnen vissen. De veer werd boven op de haak gebonden beginnend ter hoogte van de weerhaak, of plaats waar die hoort te zitten. Om een mooie volle staart te krijgen herhaalde hij dit met een 2e marabou veer. Het staartje kreeg daarna dezelfde lengte als de haaksteel maar werd niet op lengte geknipt, maar gescheurd.

Vervolgens werd een dunne zilverkleurige metaaldraad ingebonden vanaf de witte wikkelingen tot het begin van het staartje ook weer boven op de haak. Het uiteinde daarvan liet hij daar hangen. Daarna was de olive kleurige chinille aan de beurt. Vaak komt er ter hoogte van het staartje een dikke bobbel omdat er 2 lagen over elkaar komen te liggen. Om dat te voorkomen trok hij over een lengte van 2 centimeter de gekleurde fibers uit de chenille, waardoor alleen de dunne kern over bleef. Deze bond hij aan de bovenzijde op de haaksteel vanaf het witte deel tot aan het begin van het staartje waarna de binddraad weer naar voor werd gebracht. De chenille werd daarna met gesloten wikkelingen richting haakoog gebracht en bij het witte deel met de binddraad vast gezet en afgeknipt. Daarna was de hackle veer aan de beurt. De fibers van de juiste veer hebben een lengte tot de haakpunt indien je deze om de haaksteel wikkelt. Hij tekende op de skin af op welke plaats hij de veer eruit gehaald had, zodat hij op dezelfde hoogte een volgende kan pakken. Ook dit weer om alle vliegen hetzelfde te kunnen binden. De veer werd net voor het witte deel met de stam ingebonden, daar is de veer dus het breedste, en met een vast aantal open slagen, bijvoorbeeld 7, om de haaksteel gewikkeld tot het begin van de staart. De dunne metaaldraad die daar nog hing werd in tegengestelde richting met open slagen om de haaksteel tot het witte deel gewikkeld waardoor de veer vast kwam te zitten. Dit deed hij voorzichtig, zodat er zo min mogelijk fibers van de veer plat werden gebonden. Nu kon er op het witte deel een mooi kopje worden gemaakt waarna de binddraad werd afgebonden en het kopje afgelakt waarmee de eerste woolly bugger klaar was.

Daarna kon iedereen er nog 1 binden, die uiteraard exact hetzelfde diende te worden, al viel dat niet mee!  Als laatste vertelde Ton nog dat er uiteraard gevarieerd kan worden door bijv. looddraad of een messing of tungsten kraal als verzwaring te gebruiken, de chenille te vervangen door ice dubbing of te werken met verschillende kleuren etc.
Het was een super bindavond  Ton bedankt!

 

BBQ

KVVC BBQ.

Op 22 september was de jaarlijkse KVVC BBQ. Dit was weer de 1e activiteit van het najaarsprogramma. Het weer was in eerste instantie wat twijfelachtig waardoor er getwijfeld werd of de tafel wel of niet onder de overkapping geplaatst diende te worden, maar gelukkig klaarde het snel op en werd het een heerlijke dag. Ook dit jaar mochten we weer gebruik maken van de schitterende locatie in de bossen. Het was gezellig druk met leden en introducés waarvan er ook een aantal heerlijke salades hadden gemaakt. De eerste uren werden gevuld met vakantie (vis)verhalen en gewoon gezellig gesprekken, de meeste hadden elkaar al een tijdje niet meer gezien. Tegen 5 uur waren de BBQ’s op temperatuur en kon er gegeten worden. Er waren verschillende soorten vlees, vis, groente- en fruitsalades, stokbrood en sausjes, dus voor ieder wat lekkers.

Daar waar er vorig jaar als actief element een werpwedstrijdje met de vliegenhengels was, was er dit jaar een quiz om de theoretische kennis over vliegvissen te testen. Uiteraard resulteerde een aantal antwoorden in een gezellige discussie en ook de niet vissen introducés kwamen met hilarische antwoorden. Maar uiteindelijk was er toch een winnaar. Met de gezellige muziek op de achtergrond werd er afgesloten met een drankje. Een heel aantal leden hielpen uiteindelijk nog mee met opruimen, vele handen maken tenslotte ligt werk!

Het was weer een geslaagde middag met bijzonder dank aan de organisatie die deze locatie ter beschikking gesteld had en voor de gastvrijheid.

Barbeel, Roofblei, Vissen

Vistrip Grensmaas.

We hadden in de uitnodiging al aangegeven dat de Grensmaas een moeilijke rivier is om te bevissen.
Ondanks dat hadden zich toch 10 leden opgegeven. Met aftrek van 2 afmeldingen en 1 zieke op de dag zelf, vertrokken we op 15 september om 8:00u vanaf de carpoolplaats naar de Grensmaas. De eerste stop was bij het fiets veerpontje in Geulle. We waren daar naar toe gelopen om de locatie te bekijken. Daar kan je normaal gesproken het water in en stroomafwaarts naar een eiland waden, maar door de hoge waterstand was dat nu niet mogelijk. Uiteraard dien je bij de Grensmaas altijd goed de waterstand in de gaten te houden, door de Belgische waterkrachtcentrales kan het hoogteverschil tot 2 meter oplopen, en kan het waterpeil dus ook snel stijgen en dalen. We reden vervolgens een paar honderd meter stroomopwaarts om bij het “strandje” eerst even gezamenlijk te gaan kijken en uitleg te krijgen waar de diepe geulen en daarmee ook de barbelen en roofbleien te verwachten zijn. Daarna de waadpakken aan en te water. Het stroomde flink waardoor een waadstok en lijnmandje geen overbodige luxe waren. Behalve met enkelhandige hengels viste 2 personen met een dubbelhandige hengel en 1 met een switch hengel.

Het water zag er schitterend uit met ook mooie stroomversnellingen en diepe gaten, maar jagende roofblij, of überhaupt vissen zagen we er niet. Het was er heerlijk rustig afgezien van de roepende wielrenners en een kerk die ieder half uur luide aan de Belgische zijde van het water. Om 12:00u stopte we en werd er samen geluncht. Daar blijven leek geen zin te hebben waardoor we verkaste naar de brug bij Maaseik. Eerst weer even samen kijken en luisteren waar de mogelijke hotspots zich bevonden, en daarna werd er weer gevist. Inmiddels was het 19 graden geworden en scheen de zon volop,de  jassen hadden we dus niet meer nodig. Ook in Maaseik zat de diepe geul aan de Belgische zijde van de rivier wat zeker met een enkelhandige hengel niet te halen was met de verder gestegen waterstand. Uiteindelijk moesten we het doen met 1 volger, een baarsje, en 1 aanbeet van een roofblei die niet verzilverd werd.

We spraken er nog met een “local” die ook al 3 uur dubbelhandig had staan vissen, maar ook geen aanbeet had gehad. Om half drie stopte we met vissen en werd er nog even nagepraat waarna we terug reden. En opnieuw bleek dat de Grensmaas een mooie maar moeilijke rivier is om te bevissen.