Alle berichten van Ron van Kleef

Binden, Snoek, Streamer

Binden met Frank Aerts

Begin april werd Frank Aerts benaderd via facebook omdat daar zijn goed vangende snoekstreamers te zien waren. Hij bind de “Only pike fly you need” naar het voorbeeld van Niklaus Bauer.
Ook voor deze streamer hadden we veel specifiek bindmateriaal nodig wat door de club ruim op tijd werd ingekocht. Helaas bleek niet alles op voorraad, waardoor het laatste nog op de dag zelf binnen kwam, dus precies op tijd. Ondanks dat er een paar afmeldingen waren, was het op 17 november gezellig druk. Frank vertelde eerst iets over hoe en waar te vissen met deze streamer, waarna het binden kon beginnen.


Als eerste ging de stinger haak, maat 1/0 in de vice. Nadat de binddraad was opgezet werd de connector voor de staart voorbereid. Een stuk titanium draad werd eerst door het gesloten oog van de connector (Ahrex Fastach Clip # 1) gestoken, deze ging dubbel door een kraaltje en vervolgens dubbel door het haakoog. Nadat het kraaltje boven de haakbocht was gepositioneerd, werd de titanium draad goed vastgezet met de binddraad, afgebonden en voorzien van secondelijm.
Vervolgend kwam de Partridge #8/0 haak in de vice. De dubbele titanium draad met aan het einde de stinger haak, kwam boven op de grote haak te liggen waarbij de uiteinden door het haakoog werden gestoken, daar terug werden geslagen richting haakbocht en met binddraad en secondelijm goed vast gezet. De stingerhaak lag nu horizontaal (90° gedraaid) t.o.v. de grote haak, en de afstand tussen de ogen van beide haken was 10cm. Nu de haken klaar waren kon het echte binden beginnen.

Als eerst werd chatreuse bucktail naar achter ingebonden waarop een paar strengen groene “Pearl-A-Glow Flashabou” kwamen te liggen. Elke keer als er iets was ingebonden werd er secondelijm op gedaan voor de stevigheid, en tegen het draaien om de haaksteel. Daarvoor werd een ratelaar ingebonden, goed vastgezet met binddraad, waarover chatreuse flash chenille werd gewikkeld waardoor de ratelaar niet meer zichtbaar was. Hiervoor kwam het tweede deel, dus opnieuw bucktail, flashabou en chenile. Bij het derde en tevens laatste deel werd de bucktail richting haakoog ingebonden en terug geslagen, waardoor die wijder uit gaat staat, en dan weer flashabou. Als zijlijn werden aan beide zijden van de streamer 1 bredere steng pearl flash gebonden. De laatste laag was witte craft fur. Het kopje werd gemaakt met 2 componenten hars waar de 8mm fluo rode 3D oogjes op kwamen.

Als laatste was de staart aan de beurt. De “Tarragon Pike Tails” werd op het stangetje gebonden met binddraad en voorzien van secondelijm. Door het oogje van de staart in de connector te haken bij de stingerhaak, werd deze aan de streamer bevestigd.

De hele streamer ziet er fantastisch uit, zeker met UV licht. Een super streamer die op 18 december te water gaat en hopelijk snoeken oplevert.  Dank je wel Frank!

Forel, Vissen

Vistrip Luxemburg

Als we op stromend water gaan vissen is dat meestal in Duitland. Op zaterdag 12 november zijn we een keer wezen vissen in Luxemburg, op de Sure. Wat betreft de afstand maakt het niet veel uit of je bijv. naar de kyll in Gerolstein in Duitsland gaat (218 km vanaf Eindhoven) of naar de Sure in Dirbach in Luxemburg (232 km vanaf Eindhoven). Om er te mogen vissen heb je een als eerste een staatsvisvergunning nodig welke gelukkig online te koop is. Een dagvergunning kost € 15,-.
Een week voor vertrek hadden we ook de vergunningen voor de strecke in Dirbach en Bissen al gereserveerd. Omdat we de vergunningen bij aankomst nog niet konden ophalen, kregen de 8 aanwezige vissers de e-mail met de bevestiging mee als tijdelijke vergunning. Dat was maar goed ook, want sommige werden gecontroleerd, maar de e-mail bevestiging bleek gelukkig voldoende te zijn. De vergunningen zelf volgde aan het einden van de dag.

 

Het is in deze periode van het jaar niet toegestaan om vissen mee te nemen, het is dus catch en release. Er mag ook niet gericht op forel gevist worden, maar ja, je kunt slecht een briefje aan je vlieg hangen “alleen voor vlagzalm” er werden dus uiteraard ook forellen gevangen en keurig terug gezet. Het werd een schitterende mooie dag. Er werd zowel met de droge vlieg, als ook met nympjes gevist en sommige leden vingen hun eerste vlagzalmen.

Aan het einde van de middag werd het al donker en stopte we met vissen. De vangsten liepen uiteen van 3 tot 18 vissen. Samen werd er nog wat gegeten en gedronken en de visdag nabesproken. Uiterst tevreden reden we rond 19:00u naar huis. In Luxemburg gaan ze ons zeker nog vaker zien.

Binden

Binden met Ton Cremers

Deze tweede bindavond van dit najaar werd verzorgt door Ton Cremers en had als thema classic spider. (Soft hackle flies) Ton begon de avond met een presentatie en werd deze avond geholpen  door Rob van Essen. Spiders imiteren haftachtige nimfen in diverse stadia en verdronken insecten. Het is dus geen imitatie van een spin. De gebruikte haken zijn meestal relatief kort en maat #12. Het lichaam van de traditionele spider wordt gevormd door zijden binddraad (Pearsall Gossamer Silk). Deze originele zijden draad is overigens erg zeldzaam en dus moeilijk verkrijgbaar. De hackle is altijd een soft (HEN) hackle. Ook gaf Ton aan waar de benodigde materialen te koop zijn. Spiders worden altijd zeer spaarzaam gebonden. De variatie zit in: de kleur van de zijden binddraad, gebruik van ribbing, dubbing en beads. Daarna was in de presentatie stap voor stap te zien hoe de spiders gebonden worden. Na tenslotte aangegeven te hebben hoe ze te vissen, konden we zelf met binden beginnen.

Omdat de zijden binddraad zo slecht verkrijgbaar is mochten we allemaal de klosjes van Ton zelf gebruiken, dat was dus super! Deze klosjes waren kleiner dan de tegenwoordige standaard waardoor ze alleen in kleine bobinholders paste, maar ook die mochten we van hem lenen als we deze zelf niet hadden.


Spider #1: De clasic P&O spider. De draad werd 2mm voor het haakoog opgezet. Het uiteinde van de draad hield hij onder 45 graden waardoor alle wikkelingen mooi tegen elkaar kwamen te liggen. Er werd gebonden tot de haakpunt daar werd het uiteinde afknipt waarna er nog 2 wikkelingen volgde.
De binddraad werd weer naar voren gewikkeld waarbij ook daar alle slagen keurig tegen kwamen te liggen. Een klein patrijsveertje werd geselecteerd en zo voorbereid dat er aan beide zijden slechts 6-10 fibers over bleven nadat deze aan de tip, met de bolle kant naar boven, was ingebonden met 3 wikkelingen. Het de tip werd terug geslagen, en met 3 slagen vastgezet en afgeknipt. De veer werd om de haak gewikkeld totdat de fibers op waren en met 3 slagen afgebonden en de resteren stam afgeknipt, aflakken is niet nodig gaf hij nog aan. Door alles in aantallen van 3 te wikkelingen te doen, weet je hoeveel slagen je terug dient te gaan indien er iets fout is.

Spider #2: De meest favoriete kleur is eigenlijk oranje, dus om iedereen de kans te geven met die kleur een spider te binden, werden na iedere vlieg de kleuren onderling gewisseld. Bij de 2e werd de draad op dezelfde manier opgezet en een stukje terug gewikkeld. Deppend werd er vervolgens wax op de zijden binddraad  aangebracht. Van en mollenvelletje werd met klein speciaal metalen kammetje wat haren gekamd, en in de wax gedrukt. De mol dubbing werd om de haaksteel gewikkeld waarna een patijsveertje op dezelfde manier al bij de eerste spider werd ingebonden als hackle en vervolgens afgebonden.

Spider #3: Als eerste werd een 2,3mm messing bead op de haak geschoven waarachter de draad werd opgezet en richting haakbocht netjes gewikkeld, op de terugweg werd een pauwen fiber ingebonden en met een paar slagen achter de bead om de haaksteel gewikkeld waar de draad werd afgebonden.
De bead werd strak tegen de pauwenfiber gedrukt waardoor er tussen het haakoog en de bead ruimte ontstond om de draad opnieuw op te zetten, een patijsveertje in te binden, om de haak te wikkelen en af te binden.

Er werd op deze avond erg nauwkeurig en netjes gebonden, bij spiders geld “less is more”.
Ton heeft de benodigde technieken perfect uitgelegd, wat aan de resultaten te zien was. Ton en Rob, bedankt.

Vissen

Vissen op de Kyll

Om iets over 7:00 uur vertrokken we vanaf de carpoolplaats naar de Kyll, iets later dan gepland omdat er op het laatste moment nog een afmelding kwam i.v.m. corona. Door privé omstandigheden kwamen we met 5 personen even na negen uur in aan in Gerolstein. We hadden in september al twee strecke gereserveerd, maar omdat we nu maar met vijven waren besloten we alleen te gaan vissen op de Strecke Gerolstein zodat Dhr. Uel alsnog de andere strecke kon verhuren. Dat bleek geen probleem te zijn voor dit laatste weekend van het seizoen.

Het was bij aankomst enigszins aan de frisse kant, 13 graden, en aan het oppervlak was geen activiteit van vissen te zien. Ondanks dat werden er in de ochtend enkele forellen en vlagzalmpjes gevangen, voornamelijk met de droge vlieg.


Om 13:00u kwamen we samen bij de speeltuin, voor de verzorgde lunch. Inmiddels was de zon ook wat gaan schijnen. Daarna verdeelde we ons weer over de strecke. Het blijft ook in de middag moeilijk om vis te vangen. Er zijn nauwelijks stijgende vissen.

Sommige proberen het met de nimph, maar het blijft moeilijk om een aanbeet te zien / voelen, waardoor er vermoedelijk veel aanbeten niet zijn opgemerkt. Een schitterende vlagzalm werd nog gehaakt, maar deze schoot helaas net voor het net los. De aantallen gevangen vissen liggen tussen de 0 en 5 vissen per persoon, wat aanzienlijk minder was dan voorgaande keren. De meeste forellen werden op de bekende plaatsen gevangen, en waren mooi van formaat. Bij Tino’s Grill & Burger Gerolstein gingen we tegen zes uur nog wat eten. En onder het genot van een drankje werd er nog gezellig na gekletst, waarna we naar huis vertrokken.

Vissen

Vissen op de Maas.

Om 6:45u hadden we al afgesproken op de carpoolplaats om bij dageraad bij de Maas te zijn. De nevel hing nog boven de velden en het water toen de zon op kwam wat schitterend foto’s opleverde. De target vissen waren eigenlijk grote roofblei, baars of winde welke te vangen zijn op steamertjes.
Sommige gooide het over een andere boeg en viste met kleine streamertjes en nimfjes wat veel vis opleverde.


Deze waren wel kleiner, een centimeter of 10 tot 15 maar erg leuk om te vangen. Met een kleine rode organza streamer ving Carol in totaal 36 vissen, voornamelijk kleine roofblei en baarsjes welke i.p.v. donkere strepen stippen bleken te hebben? Ook op een zwarte bloody butscher (Zwart, rood en zilver) werden een aantal mooie roofbleitjes gevangen. Op een andere plaats waar stenen lagen bij een zandstandje en het water slechts een halve meter diep was, werden een groot aantal grondeltjes en roofbleitjes gevangen, soms een doublet, 1 keer zelfs 3 tegelijk!


Als de kers op de taart ving Jack een schitterende baars van 48 cm aan een splitcane #5 hengel met een 0,12mm tippet, en een nimfje #18! Je hebt dus echt niet altijd grote streamers nodig om grote baarzen te vangen! Het was een geweldige dag en iedereen had een visje weten te vangen.

Tegen de middag werden de vangsten minder, dus tijd om naar huis te gaan.
Dat viel nog niet mee omdat de auto’s gekeerd diende te worden op een pad met erg veel modder en plassen. Dit omdat de boeren net het maïs van het veld hadden gehaald.
Het was een geweldige visdag op een schitterende locatie.
Hier gaan we zeker nog vaker vissen!

 

Droge vlieg

Binden met Feitse Bootsman

Op 22 september werd de bindavond verzorgd door Feitse Bootsman met als onderwerp kleinen vliegjes. Er waren zo veel leden aanwezig, waaronder ook 2 nieuwe, dat het maar net in de zaal paste. Voorafgaand aan het binden legde Feitse uit hoe, waar en wanneer kleine vliegjes, haakje #16, #18 en #20 het verschil kunnen maken in de vangsten. Ook de regel van 28 kwam voorbij. Hierbij is de som van de haakgrootte en tippet dikte 28. Dus even een voorbeeld, bij een haakje #16 past een tippet dikte van 0,12mm. Een dikke tippet past tenslotte niet bij een heel klein haakje.

Het eerste vliegje werd een palmer droge vlieg, op een haakje #16. Nadat de binddraad was opgezet werd er boven op de haak een stukje fluo rode dikke draad dubbel ingebonden. Net voorbij de haakbocht afgeknipt en uitgepluisd als staartje. Aan een mooie Whiting saddle hackle veer #16 met een donkere kern, werd over een lengte van ongeveer 4mm aan beide zijden van de stam de fibers vrij kort afgeknipt waardoor een “kammetje” ontstond. Door het “kammetje” kon de saddle hackel veer stevig worden vastgezet op de haak. De veer werd vervolgens om de haak richting het haakoog gewikkeld, waarbij de wikkelingen mooi tegen elkaar werden gelegd. Een klein stukje voor het haakoog werd de vlieg afgebonden. Het afbinden bestond uit 2 halve steken en 2 keer een whip finish. De draad zat daarmee zo goed vast, dat bindlak eigenlijk niet nodig was. Nadat de vlieg uit de haak was gehaald werden de fibers aan de onderkant in een V-vorm weggeknipt, waardoor de palmer altijd netjes recht op het water ligt.

De tweede was een palmer natte vlieg. De haak en saddle hackel veer waren hetzelfde als bij de eerste. De binddraad werd opgezet en aan de bovenzijde van de haak werd een dunne zilverkleurige metalen draad ingebonden. Daarmee werd boven in de haakbocht een kontje (bud) gewikkeld. De saddle hackel veer werd met het “kammetje” vastgezet en naar het haakoog gewikkeld. De metalen draad werd al wiebelend in tegengestelde richting naar het haakoog gewikkeld. Door het wiebelen werden er zo min mogelijk fibers van de veer plat gebonden. Daar werd de vlieg afgebonden. Bij deze natte vlieg werden de fibers aan de onderkant niet weg geknipt. De metalen draad voegt net genoeg gewicht aan de vlieg toe dat deze net onder het wateroppervlak kan worden gevist.

Daarna was er een korte pauze, dus tijd voor een drankje.

De daarop volgende 2 vliegen waren ook palmers, droge vliegen, maar dan met variaties en gebonden op een haakje #18 en met mooie bruine Whiting saddle hackle veren #18.
Bij nummer 3 werd als variatie een kontje gemaakt met een glimmende, transparante plearl  tinsel, dus zonder staartje. Verder was deze hetzelfde als nummer 1. (Linker foto)

Nummer 4 leek op nummer 1, dus met hetzelfde rode staartje, alleen werd er ook een onderbody gewikkeld met de rode fluo draad. De veer werd nu met open slagen naar het haakoog gewikkeld en daar afgebonden. Hierdoor bleef het rood deels zichtbaar. (Rechter foto)

Het was een gezellige en zeer leerzame bindavond, Feitse bedankt.