Op 27 februari was de 2e bindavond van dit jaar met Martin Westbeek als voorbinder. De vlieg die hij voorbond was de Tilt Wing Dun, een droge vlieg. Het was weer gezellig druk, ondanks dat er een paar afmeldingen waren. Nadat het bindmateriaal was uitgedeeld bond Martin eerst de vlieg helemaal voor, zodat we konden zien hoe deze werd opgebouwd. Ook de technieken die nodig waren werden toegelicht. Daarna konden we zelf ook aan de slag en bonden we met hem mee.
Nadat de haak in de vice was geplaatst, dit was de F-100BL #12 van Fasna, werd de olive binddraad #8 opgezet. Als eerste werden 6 fibers van coq de leon als staartje ingebonden. Het staartje was daarbij even lang als de haaksteel. Daarna was het lijfje aan de beurt, dit was Body Fly in de kleur olive dun van het merk Textreme, dat is een mooi wat glimmend synthetisch materiaal welke dun werd gebonden. Het voordeel van synthetisch materiaal is dat het geen water opneemt.
Aansluitend volgde de vleugel. Dit was gebleekte early season elk hair. Een plukje daarvan werd in de hair stacker geplaatst, waarop hij zachtjes tikte, dus geen herrie door er hard mee op de tafel te slaan, waardoor de puntjes allemaal mooi gelijk kwamen te liggen. Nadat deze voorzichtig uit de hair stacker waren gehaald hield hij die eerst bij de puntjes vast. Daardoor was de pluizige ondervacht welke tussen het haar aan de dikke zijde zit goed zichtbaar. I.p.v. deze eruit te kammen, blies hij deze eruit, dat werkte voortreffelijk. Het inbinden van de elk hair als vleugel, is eigenlijk het moeilijkste van deze vlieg. Deze dient namelijk mooi boven op de haak te liggen en goed vast te zitten. Hij hielt daarbij de vleugel strak vast in de linker hand boven op de haaksteel, de lengte was tot net voorbij de haakbocht. Als eerste legde hij er een wikkeling met de binddraad los omheen, en de 2e trok hij stevig omhoog aan. Let daarbij op dat je de draad niet kapot trekt. (Dat overkwam Martin dus ook.) Daarna volgde er nog een paar strakke wikkelingen over de vleugel en daarna afgewisseld met wikkelingen onder de vleugen bij het haakoog. Daardoor kwam de vleugel goed vast te zitten en kon hij deze los laten. Daarna werden er nog een aantal wikkelingen afwisselend over de vleugel en achter onder de vleugel gelegd waar deze wat omhoog kwam te staan. Ook de lange uiteinden van de elk hair die over het haakoog staken werden omhoog gezet. Tijdens het binden liep Martin regelmatig rond om te kijken of het bij iedereen lukte, en daar waar nodig hielp hij, of gaf extra tips.
Vervolgens was het splitsen van de binddraad aan de beurt. Hier bestede hij extra aandacht aan omdat dit vaak niet meevalt. In de fabriek worden de vezels van de binddraad linksom, met de wijzers van de klok mee opgedraaid waardoor de draad rond wordt. Om dit ongedaan te maken dien je de bobinholder met de draad dus linksom, tegen de wijzers van de klok in, te laten draaien. Om de draad vervolgens plat te maken, trek je deze over een voorwerp heen waardoor de vezels naast elkaar komen te liggen en je deze net een scherpe naald in tweeën kan splitsen over een lengte van een paar centimeter. In de ontstane lus werden de fibers van een cdc veer, dus zonder de stam, gezet en vervolgens werd de bobinholder linksom, met de wijzers van de klok mee, gedraaid waardoor de fibers vast kwamen te zitten. De draad met de cdc fibers werd daarna aan de bovenzijde van de haak om de omhoog staande elk hair gewikkeld. Deze cdc doet dus dienst als pootjes van de vlieg. tenslotte werd de binddraad bij het haakoog afgebonden. Nadat het overtollige elk hair bij het haakoog niet te kort was afgeknipt, was de Tilt Wing Dun klaar.
Dat was dan ook het moment om even pauze te houden en van een drankje te genieten. Omdat er behoorlijk wat technieken in deze vlieg verwerkt zijn bonden we deze droge vlieg allemaal nog een keer, en zoals verwacht zag deze 2e er veel beter uit!
Daarmee kwam deze geweldige bindavond tot een eind. Martin super bedankt.
