Op 27 februari was de 2^e bindavond van dit jaar met Martin Westbeek als voorbinder. De vlieg die hij voorbond was de Tilt Wing Dun, een droge vlieg. Het was weer gezellig druk, ondanks dat er een paar afmeldingen waren. Nadat het bindmateriaal was uitgedeeld bond Martin eerst de vlieg helemaal voor, zodat we konden zien hoe deze werd opgebouwd. Ook de technieken die nodig waren werden  toegelicht. Daarna konden we zelf ook aan de slag en bonden we met hem mee.
Nadat de haak in de vice was geplaatst, dit was de F-100BL #12 van Fasna, werd de olive binddraad #8 opgezet. Als eerste werden 6 fibers van coq de leon als staartje ingebonden. Het staartje was daarbij even lang als de haaksteel. Daarna was het lijfje aan de beurt, dit was Body Fly in de kleur olive dun van het merk Textreme, dat is een mooi wat glimmend synthetisch materiaal welke dun werd gebonden. Het voordeel van synthetisch materiaal is dat het geen water opneemt.

Aansluitend volgde de vleugel. Dit was gebleekte early season elk hair. Een plukje daarvan werd in de hair stacker geplaatst, waarop hij zachtjes tikte, dus geen herrie door er hard mee op de tafel te slaan, waardoor de puntjes allemaal mooi gelijk kwamen te liggen. Nadat deze voorzichtig uit de hair stacker waren gehaald hield hij die eerst bij de puntjes vast. Daardoor was de pluizige ondervacht welke tussen het haar aan de dikke zijde zit goed zichtbaar. I.p.v. deze eruit te kammen, blies hij deze eruit, dat werkte voortreffelijk. Het inbinden van de elk hair als vleugel, is eigenlijk het moeilijkste van deze vlieg. Deze dient namelijk mooi boven op de haak te liggen en goed vast te zitten. Hij hielt daarbij de vleugel strak vast in de linker hand boven op de haaksteel, de lengte was tot net voorbij de haakbocht. Als eerste legde hij er een wikkeling met de binddraad los omheen, en de 2^e trok hij stevig omhoog aan. Let daarbij op dat je de draad niet kapot trekt. (Dat overkwam Martin dus ook.) Daarna volgde er nog een paar strakke wikkelingen over de vleugel en daarna afgewisseld met wikkelingen onder de vleugen bij het haakoog. Daardoor kwam de vleugel goed vast te zitten en kon hij deze los laten. Daarna werden er nog een aantal wikkelingen afwisselend over de vleugel en achter onder de vleugel gelegd waar deze wat omhoog kwam te staan. Ook de lange uiteinden van de elk hair die over het haakoog staken werden omhoog gezet. Tijdens het binden liep Martin regelmatig rond om te kijken of het bij iedereen lukte, en daar waar nodig hielp hij, of gaf extra tips.
Vervolgens was het splitsen van de binddraad aan de beurt. Hier bestede hij extra aandacht aan omdat dit vaak niet meevalt. In de fabriek worden de vezels van de binddraad linksom, met de wijzers van de klok mee opgedraaid waardoor de draad rond wordt. Om dit ongedaan te maken dien je de bobinholder met de draad dus linksom, tegen de wijzers van de klok in, te laten draaien. Om de draad vervolgens plat te maken, trek je deze over een voorwerp heen waardoor de vezels naast elkaar komen te liggen en je deze net een scherpe naald in tweeën kan splitsen over een lengte van een paar centimeter. In de ontstane lus werden de fibers van een cdc veer, dus zonder de stam, gezet en vervolgens werd de bobinholder linksom, met de wijzers van de klok mee, gedraaid waardoor de fibers vast kwamen te zitten. De draad met de cdc fibers werd daarna aan de bovenzijde van de haak om de omhoog staande elk hair gewikkeld. Deze cdc doet dus dienst als pootjes van de vlieg. tenslotte werd de binddraad bij het haakoog afgebonden. Nadat het overtollige elk hair bij het haakoog niet te kort was afgeknipt, was de Tilt Wing Dun klaar.



Dat was dan ook het moment om even pauze te houden en van een drankje te genieten. Omdat er behoorlijk wat technieken in deze vlieg verwerkt zijn bonden we deze droge vlieg allemaal nog een keer, en zoals verwacht zag deze 2^e er veel beter uit!
Daarmee kwam deze geweldige bindavond tot een eind. Martin super bedankt.

Op 28 maart was Paul van de Sande de voorbinder op de KVVC bindavond.

De vorige keer was in 2019 waarbij hij toen schitterende snoek streamer bond. Dit keer iets heel anders, droge Ardennen vliegen, maar zoals hij zelf direct zij, die doen het zeker ook in Duitsland bijv. op de Kyll. Paul is de eigenaar van Fly Scene (http://www.flyscene.be/) en distributeur van o.a. de merken Vision, Fly Scene, en producten die hij zelf ontwikkeld en produceert. Speciaal voor deze avond had Paul voor alle aanwezige setjes met alle benodigde bindmaterialen en zelfs tooltjes samengesteld!

Na een algemene introductie van het vissen in de Belgische Ardennen, en het te gebruiken
materiaal en vistechnieken kon het binden beginnen. Het was erg druk, maar direct muisstil in de zaal. Alle vliegen werden gebonden op de Tunca Expert, barbless wide gape dry fly haak maat 16. Als binddraad gebruikte Paul UTC 70 (=8/0) binddraad omdat dit een multifilament niet getwiste binddraad die goed te splitsen is.

De kleur van de binddraad kiest hij altijd hetzelfde als die van de te gebruiken dubbing kleur van het lichaam. De eerste vlieg was de V-Merger (foto 1) welke met name gebruikt wordt om te kijken of de vissen gaan stijgen op een droge vlieg, of dat er toch beter met nimfen gevist kan gaan worden. Nadat de tan kleurige draad was opgezet en tot net voor de haakbocht was gebracht werd de draad gesplitst. In de ontstane grote lus bracht Paul behoorlijk veel dubbing in de kleur Chinchilla aan waarna de lus met een dubbing twister werd gesloten. Deze draad met dubbing werd vervolgens om de haaksteel tot net voor het haakoog, na iedere wikkeling de dubbing naar achter en tot boven de haaksteel brengend. De vlieg werd daar al afgebonden. De fibers aan de onderzijde van de haak werden weg geknipt. Als variant wordt ook wel eens een klein staartje van lavender angel hair ingebonden.



Daarna was de Iron blue dun aan de beurt (foto 2). De binddraad was UTC 70 in de kleur dun. Paul  begon met het inbinden van het staartje van grijs / wit gestippelde coq de leon welke even lang was als de haaksteel. Daarna volgde een “bud” (kontje) van wijnrode binddraad. Vervolgens werd de binddraad gesplitst, de SFL Squirrel Dubbing Grey Natural in de lus aangebracht, getwist, en taps als lijfje tot 3mm voor het haakoog om de haaksteel gewikkeld. Er werden 2 of 3 CDC Blue Dun veertjes recht op elkaar gelegd in de klem, waarna hij deze dicht langs de stam van de veer knipte, en alleen de fibers achter bleven in de klem. Nu zaten de fibers verdeeld over de hele breedte van de klem. Om ze allemaal op een klein stukje van de klem te krijgen, opende hij heel voorzichtig de klem een heel klein beetje. Nu was er net genoeg ruimte dat de punt van een spelt er tussen paste om de fibers naar elkaar te duwen, zonder dat deze eruit vielen! De fibers werden uit de klem gehaald, en naar voor gericht boven op de haaksteel ingebonden. Daarna werden ze terug gevouwen en werden er een aantal wikkelingen van de binddraad voor gelegd, waardoor de ontstane vleugen mooi rechtop bleef staan. Nu was de thorax aan de beurt. De draad werd opnieuw gesplitst, voorzien van een kleine hoeveelheid Master Dub Adam Grey, getwist, waarmee een paar wikkelingen voor de vleugel werden gelegd. De Iron blue dun was nu klaar en kon worden afgebonden. De omschrijving is lang, maar deze vlieg is binnen een paar minuten te binden.

I.p.v. de Iron blue dun nogmaals te binden, gebruikte Paul dezelfde volgorde en technieken (zonder “bud”)  maar met andere kleuren, waardoor het andere vliegen werden. (Uiteraard horen ze eigenlijk wel verschillende maten te hebben, maar dat maakt voor de bindtechniek uiteraard niet uit.) De betreffende vliegen zijn hieronder afgebeeld, en de gebruikte materialen / kleuren, zijn in de tabel vermeld. Blue dun (foto 3), Blue wing olive (foto 4) en PWO Pink wing olive (foto 5).

Uiteraard kon in het rijtje van droge vliegen een sedge niet ontbreken. Dit was dus tevens de laatste vlieg van de avond. De binddraad in de kleur tan, werd opgezet en tot aan de haakbocht gebracht. Daar werd de binddraad gesplitst en voorzien van Master Dub Tan, getwist, en taps als lijfje tot 3mm voor het haakoog om de haaksteel gewikkeld. Daar werd een henneveer (soft hackle) ingebonden, en zo ver naar voor getrokken tot de vleugel de gewenste lengte had. De binddraad werd opnieuw geplitst. Er werden 2 CDC Natural Grey veren op elkaar gelegd in de klem waarna de stam eraf werd geknipt. De fibels bleven nu wel verdeeld over de hele klem zitten en werden zo in de lus gezet waarna de lus met de dubbing twister werd gesloten. De draad met CDC fibers werden met een paar slagen om de haaksteel gewikkeld waardoor o.a. de pootjes ontstonden en de sedge kon worden afgebonden.

Het was een super bindavond die tegen 11:00u ten einde liep. Het was van wereld klasse, Paul bedankt,