Categoriearchief: Binden

Binden

Binden met Ton Cremers

Deze tweede bindavond van dit najaar werd verzorgt door Ton Cremers en had als thema classic spider. (Soft hackle flies) Ton begon de avond met een presentatie en werd deze avond geholpen  door Rob van Essen. Spiders imiteren haftachtige nimfen in diverse stadia en verdronken insecten. Het is dus geen imitatie van een spin. De gebruikte haken zijn meestal relatief kort en maat #12. Het lichaam van de traditionele spider wordt gevormd door zijden binddraad (Pearsall Gossamer Silk). Deze originele zijden draad is overigens erg zeldzaam en dus moeilijk verkrijgbaar. De hackle is altijd een soft (HEN) hackle. Ook gaf Ton aan waar de benodigde materialen te koop zijn. Spiders worden altijd zeer spaarzaam gebonden. De variatie zit in: de kleur van de zijden binddraad, gebruik van ribbing, dubbing en beads. Daarna was in de presentatie stap voor stap te zien hoe de spiders gebonden worden. Na tenslotte aangegeven te hebben hoe ze te vissen, konden we zelf met binden beginnen.

Omdat de zijden binddraad zo slecht verkrijgbaar is mochten we allemaal de klosjes van Ton zelf gebruiken, dat was dus super! Deze klosjes waren kleiner dan de tegenwoordige standaard waardoor ze alleen in kleine bobinholders paste, maar ook die mochten we van hem lenen als we deze zelf niet hadden.


Spider #1: De clasic P&O spider. De draad werd 2mm voor het haakoog opgezet. Het uiteinde van de draad hield hij onder 45 graden waardoor alle wikkelingen mooi tegen elkaar kwamen te liggen. Er werd gebonden tot de haakpunt daar werd het uiteinde afknipt waarna er nog 2 wikkelingen volgde.
De binddraad werd weer naar voren gewikkeld waarbij ook daar alle slagen keurig tegen kwamen te liggen. Een klein patrijsveertje werd geselecteerd en zo voorbereid dat er aan beide zijden slechts 6-10 fibers over bleven nadat deze aan de tip, met de bolle kant naar boven, was ingebonden met 3 wikkelingen. Het de tip werd terug geslagen, en met 3 slagen vastgezet en afgeknipt. De veer werd om de haak gewikkeld totdat de fibers op waren en met 3 slagen afgebonden en de resteren stam afgeknipt, aflakken is niet nodig gaf hij nog aan. Door alles in aantallen van 3 te wikkelingen te doen, weet je hoeveel slagen je terug dient te gaan indien er iets fout is.

Spider #2: De meest favoriete kleur is eigenlijk oranje, dus om iedereen de kans te geven met die kleur een spider te binden, werden na iedere vlieg de kleuren onderling gewisseld. Bij de 2e werd de draad op dezelfde manier opgezet en een stukje terug gewikkeld. Deppend werd er vervolgens wax op de zijden binddraad  aangebracht. Van en mollenvelletje werd met klein speciaal metalen kammetje wat haren gekamd, en in de wax gedrukt. De mol dubbing werd om de haaksteel gewikkeld waarna een patijsveertje op dezelfde manier al bij de eerste spider werd ingebonden als hackle en vervolgens afgebonden.

Spider #3: Als eerste werd een 2,3mm messing bead op de haak geschoven waarachter de draad werd opgezet en richting haakbocht netjes gewikkeld, op de terugweg werd een pauwen fiber ingebonden en met een paar slagen achter de bead om de haaksteel gewikkeld waar de draad werd afgebonden.
De bead werd strak tegen de pauwenfiber gedrukt waardoor er tussen het haakoog en de bead ruimte ontstond om de draad opnieuw op te zetten, een patijsveertje in te binden, om de haak te wikkelen en af te binden.

Er werd op deze avond erg nauwkeurig en netjes gebonden, bij spiders geld “less is more”.
Ton heeft de benodigde technieken perfect uitgelegd, wat aan de resultaten te zien was. Ton en Rob, bedankt.

Binden, Droge vlieg

Binden met Martin Westbeek.  

In het najaar van 2021 hadden we Martin al uitgenodigd voor een bindavond, maar helaas kon deze door corona niet doorgaan. Maar op 21 april was het dan toch zo ver, hij kwam 2 goed vangende en goed drijvende, droge vliegen gebonden met cdc voorbinden.


Als eerste was de bubble caddis aan de beurt. Deze caddis / sedge werd gebonden op een haak #14 en met grijze of olive groene binddraad. Nadat de binddraad was opgezet werden er zorgvuldig 2 relatief kleine cdc veren met de holle kanten naar boven op elkaar gelegd en met dit tip ingebonden aan het begin van de haakbocht. Vervolgens werd er fijne dubbing om de haaksteel gewikkeld tot 2mm voor het haakoog. Daarna hield Martin zijn schaartje vlak boven het einde van de haakbocht en vouwde de cdc veren daar strak omheen en trok deze naar voren en zette deze vast op het lege deel van de haaksteel dicht voor het haakoog. Hierdoor ontstond er een open lus in de cdc veer waarin lucht wordt vastgehouden tijdens het vissen en deze dus drijfvermogen blijft houden. Daarna werd net voor het haakoog wat ruigere dubbing opgezet en met een paar slagen om de haaksteel gewikkeld waarna de vlieg afgebonden kon worden. De dubbing welke als laatste was opgezet kamde hij nog een beetje uit waardoor de pootjes ontstonden. Om te oefenen werden er natuurlijk 2 bubble caddises gebonden.

Na de pauze was het tijd voor de loopwing emerger. Martin legde uit dat een emerger het stadium van het insect is waarin hij vanaf de bodem omhoog is gezwommen en aan het oppervlak van het water is aangekomen daar vervelt en zijn vleugels zichtbaar worden.

Met deze wetenschap begon het binden op een klinkhamer haak en met grijze of olive groene binddraad. Als eerste bond hij wat grijzen antron yarn in tot diep in de haakbocht. Dit geeft het laatste deel van de huid weer waar de emerger uit kruipt. Vervolgens werd een streng groene krystal flash ingebonden welke na het aanbrengen van de geel / groene dubbing als ribbing werd gebruikt. Martin liep regelmatig rond om te kijken hoe het ging en tips te geven. Nu waren de 2 cdc veren welke wat groter waren aan de beurt. Deze lagen keurig op elkaar met de punten gelijken en werden aan de steel naar achter ingebonden met de bolle zijde omhoog. Daarna werd er weer wat ruige dubbing als thorax en pootjes aangebracht. Vervolgens werden de cdc veren weer met een platte / strakke lus om de punt van de schaar gelegd waardoor een kleine lus ontstond. De veren werden bij het haakoog vast gezet. Als laatst werden er een heel aantal wikkelingen onder de veren gelegd waardoor de punten van de veren als vleugel omhoog kwamen te staan en werd de vlieg afgebonden. De ze vlieg was moeilijker te binden, dus het binden van een tweede exemplaar was geen overbodige luxe om een mooie loopwing emerger te krijgen.

Het was een  geweldige laatste bindavond van dit voorjaar. Martin kreeg veel complimenten voor deze super bindavond, en natuurlijk een heerlijke fles wijn. De avond werd met een biertje afgesloten. Martin Bedankt.

Binden, Droge vlieg

Bibio Marci

De Bibio Marci,

Op 17 maart stond het binden van Bibio Marci, ook wel rouwvlieg genoemd, op de planning. Door  corona en griep waren er helaas veel afmeldingen. Ron begon de avond met een powerpoint presentatie, waarin alle stadia van eitje naar larve tot volwassen Bibio werden besproken. Ook de kenmerken en het onhandige vliegen met de naar beneden hangende lange poten kwamen aan bod.

Daarna kon het binden beginnen. Als eerste was de extended body aan de beurt welke gebonden werd op een naald. Hiervoor werden strookjes zwarte foam gebruikt met een dikte en breedte van 2mm. In totaal werden er 5 segmenten gebonden waarna deze voorzichtig van de naald gehaald kon worden. De gebruikte haak was een Dry Wide Gape Barbless #16. Op de haak werd de extended body gebonden door 3 slagen over het foam, en dan 3 onder het foam om de kale haak te leggen. Dit werd herhaald tot net voor het haakoog. Het resultaat is dat de foam stevig vast zit en niet om de haak kan gaan draaien. Het resterende foam werd niet afgeknipt, maar bleef over het haakoog naar voor wijzen.

Daarna werd witte floating yarn ingebonden boven op de haak als vleugel. Deze was even lang als de extended body. Een zwarte cdc veer werd met de punt ingebonden ter hoogte van de thorax, en met een aantal slagen om de haaksteel gewikkeld en vastgezet, dit waren de poten. De foam werd vervolgens terug geslagen waardoor het haakoog weer zichtbaar werd, en er een klein bolletje ontstond, dit zijn de ogen, dus niet de kop wat vaak wordt gedacht.

Alle cdc fibers werden daarna naar beneden gehouden, en de foam werd daarover voor een tweede keer, maar nu wat verder terug geslagen en vast gezet, dit is de thorax. De foam kon daar vervolgens kort worden afgeknipt, en het uiteinde met een aantal lagen worden plat gebonden. De bibio werd daar ook afgebonden met een whip finisher.

Omdat het best een moeilijke vlieg was, bonden we nog een tweede.

Daarna was er de mogelijkheid om een derde “standaard” bibio te binden, of een reëlere versie, welke uiteraard wel moeilijker was! Het eerste verschil was daarbij dat er aan beide zijden van het foam tijdens het maken van de extended body er een zwart veertje van een struisvogel werd meegebonden. Dit lijken net haartjes te zijn wat een mooi effect geeft. Ook werden er nadat de extended body op de haak was gebonden aan beide kanten lange, in een hoek hangende achterpoten ingebonden. Dit waren per poot 3 fibers van een zwarte fazantenveer. Door de 3 bij elkaar te houden, kon er een knoopje in gelegd worden. Bij het knoopje ontstaat automatisch een hoek. Deze dient dan wel in de juiste positie op de haak gebonden te worden. Een andere mogelijkheid is de 3 fibers met bindlak aan elkaar te plakken. Als je deze voorzichtig met een hete naald aanraakt, ontstaat er ook een hoek.

Deze extra details zagen er schitterend uit, maar het viel niet mee ze netjes te maken!

Het was een leerzame bindavond met een bijzondere vlieg. Ron bedankt,

Binden, Streamer

Binden met Edwin

17-02-2022, Snoekstreamers

Op de KVVC vliegvisbeurs van 6 november had Edwin Verdoold van HSV Groot Rotterdam snoekstreamers gebonden als demonstratie. De afspraak werd gemaakt deze schitterende streamer ook een keer op een bindavond te komen voorbinden. Gelukkig lieten de coronamaatregelen het toe weer in de zaal te mogen binden, wel met voorzorgsmaatregelen, maar dat mocht de pret niet drukken. Het was druk, iedereen was blij weer te mogen komen, 

Het werd een tandem snoekstreamer met een connector om de staart te kunnen wisselen. Mogelijke staarten zijn: flash staarten, staarten met veren, een fishtail, een wiggletail, of een stinger.

Op deze avond werd gekozen voor een staart bestaande uit 3 witte henneveren met een lengte van ongeveer 7 cm. Deze werden met de holle zijden naar buiten gericht, dus daar waar je de stam ziet zitten, op een stukje veren staal gebonden welke Edwin zelf had gebogen in de vorm van een “split-pen”.  Het oogje van de “split-pen” kan aan de verbindings-connector worden gehaakt als de streamer klaar is. (zie linker foto.)

De staart was klaar en de langstelige haak maat 4/0 kon in de vice. Als verzwaring werden 10 tot 15 slagen loodvrije draad, vanaf 1 cm van het haakoog richting haakbocht om de haaksteel gewikkeld. Deze  werd met stevige witte binddraad vastgezet en voorzien van wat lijm.

De connector (Mustad fastach clip size-1) die werd gebruikt had een open zijde, waar je de staart in kan bevestigen, en een gesloten oogje. Door het gesloten oogje ging een nylondraad van 70/100 en vervolgens dubbel door een kraaltje (zie rechter foto) en werd daarna nog op het rechte gedeelte boven op de haaksteel gebonden.

Ter hoogte van de haakpunt werd op de haaksteel witte bucktail ingebonden welke 360° rond de haaksteel kwam te zitten, de bucktail kwam tot 2cm voorbij de open zijde van de connector. Hierdoor komt er geen gat tussen de streamer zelf en de staart. Op de ingebonden bucktail kwamen 5 wikkelingen van gele chenille, waarvan de fibers na elke wikkeling naar achter werden gestreken. Daarvoor 5 wikkelingen van orange chenille waarvan de fibers voor de helft werden afgeknipt, anders zou deze de gele chenille geheel bedekken waardoor die niet meer zichtbaar zou zijn.
Vervolgens werd daarvoor witte bucktail aan de onder- en bruine aan de bovenzijde op de haak “reverse” ingebonden. De uiteinden wijzen daarbij in de richting van het haakoog. Door een buisje of de huls van een pen vanaf de voorzijde over het haakoog te steken, kan alle bucktail naar achter omgevouwen worden en met binddraad vastgezet. Met de “reverse” bindwijze zit de bucktail steviger vast. Daarna kwamen er een 15-tal slierten flash aan de bovenzijde op de streamer. Om de kop wat voller te maken werd er aan de onderzijde wit en aan de bovenzijde zwart synthetischhaar met een glimmertje ingebonden. In eerste instantie wees van beide 40% richting de staart, en 60% stak over het haakoog. Daarna kon het naar voren stekende haar worden terug geslagen, vastgezet en werd de streamer afgebonden. Eenmaal uit de vice werd het haar in model gekamd en de ogen erop geplakt.

Gedurende het binden was het regelmatig helemaal  stil in de zaal, er werd met volle aandacht gebonden. Tegen 22:00u waren de creaties klaar. Het was een goed verzorgde bindavond.  Op 27 februari hebben we de  mogelijkheid om te kijken of dit de vanger is. Edwin, super bedankt!

Binden, Nympf

Binden met Frans

KVVC Bindwebinar Pheasant tails nimphen.

De  “bindavond” van 20 januari  stond in het teken van verschillende soorten pheasant tail nimphen met als voorbinder Frans (NL kampioen vliegvissen). De brieven met het bindmateriaal waren op tijd en onbeschadigd bij iedereen aangekomen waardoor iedereen mee kon mee binden. Frans bond 3 type nimphen voor welke hij zelf ook inzet bij wedstrijden, hij zij zelf “het zijn gewoon vangers”.  Hij heeft ze in zijn vliegendoos zitten van haak maat #14 tot #20.



 Als eerste was de nimph links op de foto aan de beurt. Deze bond hij op de A&M haak Nymph / Dry Fly size 14 barbless. Nadat de bruine binddraad was opgezet bond hij 5-7 fibers van een fazantenveer in als staartje met een lengte gelijk aan de afstand van het haakoog tot de haakpunt. Vervolgens werd er koperdraad ingebonden. De fibers werden tot halverwege om de haaksteel gewikkeld waarna hij dat ook met de koperdraad deed als ribbing, maar dan in tegengestelde richting. De binddraad bracht hij naar het haakoog en bleef daar hangen. De fazanten fibers liet hij omhoog wijzen zodat hij er voor een kopje kon maken van de koperdraad, dat zijn dus behoorlijk wat wikkelingen welke tevens de verzwaring zijn. Vervolgens werden de fibers als dakje over het kopje geslagen, met een paar wikkelingen bij het haakoog vast gezet en daarna terug geslagen en afgebonden achter het kopje. Het binden duurde slechts enkele minuten inclusief uitleg. Om te oefenen werd er nog een 2e gebonden.

De volgende nimph, welke in het midden op de foto te zien is werd in een nog kortere tijd gebonden.
De tungsten fluo orange bead van 2,4mm werd op de haak #16 geplaatst, de binddraad opgezet en gebracht tot het begin van de haakbocht. Vervolgens werd de hazendubbing spaarzaam op de binddraad gezet en tot de bead gewikkeld waar de nimph al werd afgebonden. Kind kan de was doen. Nr. 2 ging zelfs nog sneller, dat kon wel eens een nieuwe recordtijd zijn!

Vervolgens was het pauze waarbij iedereen zelf thuis een pilsje of iets anders kon inschenken. Zo mis je toch de gezelligheid van het samen binden in een zaal!



Als laatste was de Polish nimph, rechts op de foto, aan de beurt. Haakje #16, met daarop een zilveren tungsten bead van 2,5mm, en als binddraadkleur fluo orange. Het is belangrijk dat de binddraad ook de felle kleur blijft houden als deze nat wordt. Nadat de draad was opgezet werd die tot het begin van de haakbocht gewikkeld waar een bud / kontje als attractor werd gemaakt. Daarvoor werd de koperdraad ingebonden, en fibers van een fazantenstaart die als eerste richting haakoog om de haak werd gewikkeld. Vervolgens werd de koperdraad als ribbing in tegengestelde richting om de haaksteel naar het haakoog gewikkeld. Daarna werd en een klein plukje dubbing op de binddraad gezet om in een paar slagen om de haaksteel gewikkeld te worden, en aan de onderzijde wat uitgekamd, dit waren de pootjes. Achter de bead werd de binddraad met veel wikkelingen afgebonden zodat daar een oranje kraagje zichtbaar was. Je raad het al, ook van deze Polish nimph werden er 2 gebonden.

Frans heeft al vaak voorgebonden, maar het voorbinden op een webinar is iets heel anders. Zoals hij zelf zij, de camera zit voor je borst, en staat in de weg,  ook de vice staat daardoor verder weg waardoor je alles minder goed kunt zien. Het valt dus niet mee! Maar het was een geslaagde avond. Frans, Dank je wel!

Binden, Nympf

Binden met Nim.

Met de KVVC hebben we al op veel plaatsen de vissen belaagd, maar nog niet in de haven in de winter. Het wintervoorn havenvissen stond gepland op 18-12-21 in Dinteloord. Uiteraard  zijn er nimfen die daarvoor uitermate goed geschikt zijn en Nim Jongkamp kwam deze voorbinden. In verband met de coronamaatregelen was het helaas niet toegestaan het binden samen in de zaal te doen maar werd het een digitaal webinar. Daar komt nog bij dat Nim niet bepaald in de buurt woont, maar na een dagje vissen op de Ronde bleek kwam hij toch langs Best en was de afspraak snel gemaakt.

Als eerste gaf hij uitleg over de montage die echt anders is omdat het om een statische manier van vissen gaat. De gebruikte lijndikte is 12/100, aan de punt een wat zwaardere nimf, daarboven een tweede nimf welke ook onverzwaard kan zijn. Samen hangen deze dan onder een beetverklikkertje / dobber om ze net boven de boden te kunnen aanbieden, en de aanbeten goed te kunnen zien.

De favoriete nimf van Nim is de fuzzy bug in de kleur rood, links op de foto. Nadat de zilveren tungsten bead van 2.8mm op de scud / shrimp barbless haak maat 14 was gezet kon deze in de bindvice. De rode binddraad werd opgezet en de rode fuzzy bug (bij A&M noemen ze dit Brill 5mm Red) ingebonden tot ver in de haakbocht. Daarna kon deze om de haaksteel gewikkeld worden tot de bead waar de nimf werd afgebonden. Uiteraard werden er 2 gebonden om te oefenen.

De tweede nimf, de middelste op de foto,  werd gebonden op een barbless wetfly haak maat 14. De rode binddraad werd opgezet, en koperdraad ingebonden tot de aan de haakbocht. Met de binddraad werd een dunne body gebonden waarna de koperdraad als ribbing richting het haakoog werd gewikkeld. Met de binddraad zette Nim de koperdraad vast en maakte er een kopje van waarna de nimf werd afgebonden. Omdat deze niet verzwaard was werd deze nimf als dropper gevist.

Uiteraard mocht de red tag nimf niet ontbreken. Als haak een barbless wetfly haak maat 14, een tungsten gold bead 2,5mm, staartje van rode wol, body van pauwenfibers en koperdraad als ribbing. Als extra werd er een kraagje van groene dubbing aangebracht. Het bindpatroon is vermoedelijk wel bij iedereen bekend, en het resultaat is te zien op de rechter foto.

Als extra werd een 4e nimf gebonden welke op de onderste foto in de bindvice te zien is.
De haak en bead zijn dezelfde als bij de red tag. Het staartje van lichtgroene wol werd eerst ingebonden, daarna de body dub neon chartreuse en pauwenfibers welke in een paar slagen om de haaksteel werd gewikkeld (1/3 deel van de haaksteel), het middelste deel waren de wikkelingen van de body bub, het voorste stukje (1/3 deel van de haaksteel), was weer voor de pauwenfibers gereserveerd. Achter de bead werd de zwarte binddraad afgebonden en klaar was de nimf.

Het digitaal voorbinden was voor Nim een nieuwe ervaring. Nim bedankt voor het voorbinden, en hopelijk kunnen we er zaterdag 18 december mooie wintervoorns mee vangen!