Categoriearchief: Forel

Binden met Frans Schutte.

Op het programma stonden woven nymphen. Frans had de bindavond samen met Jeroen voorbereid omdat het een aparte bindwijze is, en er vermoedelijk veel 1 op 1 uitleg gegeven diende te worden. Helaas was Jeroen i.v.m. privé omstandigheden verhinderd, waardoor Frans er toch alleen voor stond. I.p.v. vliegbinden werd het vlieg knopen, of zoals het die avond lachend werd genoemd “punniken voor gevorderden.” De techniek werd eerst met dik touw geoefend op een grote haak. Na poging 1 werd alles weer uitgehaald, of afgebroken, hoe je het ook wil noemen en konden we het nogmaals proberen. Ja, een paar keer oefenen met het leggen van de knopen was echt een must.

Het resultaat is een realistisch gesegmenteerde nymph, met een brede donkere rug, twee smalle lichte zijkanten welke een stukje doorlopen richting buik, en weer een smalle donkere buik.
Ook een andere bind methode werd voorgedaan. Daarbij werden de draden in een bepaalde volgorde om elkaar heen geslagen waardoor er ook een patroon ontstaat. Het voordeel daarvan was dat dit veel sneller ging, maar een groot nadeel was dat ze niet vast zaten op de haak, en dus regelmatig alles los schoot. Om die laatste reden zijn we niet met die methode door gegaan, maar werd het toch weer knopen. Na het oefenen was het tijd voor een pauze. Daarna konden we echt woven nimphen gaan binden. Nadat een messing bead op de haak was geplaatst kon de draad worden opgezet. Een donkere kleur DMC garen werd aan de achterzij, en een lichte kleur aan de voorzijde van de haak ingebonden tot in de haakbocht. Daarna werd de vice gedraaid waardoor het haakoog naar de binder wees en kon het knopen van het DMC garen beginnen. Er werd telkens een knoop onder de haak voorbereid waarna op de juiste plaats het haakoog door een lusje van de knoop werd gestoken. De knoop werd daarna naar achteren geschoven, waarna de volgende aan de beurt was. Op die manier werd er geknoopt tot net voor de bead. Daarna een kraagje van donkere dubbing en de nymph kon worden afgebonden.

Er werd nog een 2e woven nymph voorgebonden met als verschil: een staart van marabou en i.p.v. een bead, kettingoogjes.
We hebben veel gelachen met het “punniken” maar de resultaten waren echt super!
Frans bedankt,

Vissen op de Ahr.

Om 7:20u was het verzamelen op de carpoolplaats aan de A67 bij Geldrop. Met z’n negenen vertrokken we naar de Ahr, een Eifel rivier waar we nog niet eerder met de club gevist hadden. We hadden 3 verschillende “strecke” gereserveerd, omdat er op ieder rivierdeel maar een beperkt aantal personen mogen vissen. Bij aankomst in Dernau bleek het water van de Ahr bruin te zijn. Nadat er dagvergunningen waren gekocht kon er rond 10uur begonnen worden met vissen. Het was lekker weer, de zon scheen en de temperatuur was goed. De Ahr had zowel diepe delen met weinig stroming, maar ook stroomversnellingen op stukken waar het ondiep was. Omdat de rivier redelijk breed was, en er relatief weinig (laag overhangende) bomen waren, viel het werpen wel mee, wat ideaal was voor de minder ervaren vliegvissers onder ons.

Om 13:00u kwamen we samen op een afgesproken parkeerplaats waar een lunch werd verzorgd. Er was verschillend gevangen, veel kopvoorn(tjes), elrits een enkele vlagzalm en forel. Het viel wel op dat er, met name dicht langs de kant, veel kleine witvis zat, die direct je droge vlieg aanvielen voordat de grotere vissen de kans kregen. Forellen werden er weinig gevangen. Omdat we verwachten dat de vangsten in de middag mogelijk hetzelfde (dus matig) zouden zijn net als in de ochtend, besloten we om het avond eten vroeg te plannen, om daarna nog even in de avond te kunnen vissen. We aten in Dernau op het terras, zowel de drank, met name bier, als ook de soep, salades en schnitzels werden erg snel geserveerd en smaakte heerlijk. Daardoor konden we al snel weer terug naar de rivier voor de laatst ronde.

Helaas werd er ook in de avond weinig gevangen, en toen het rond negen uur ook begon te regenen, er was onweer voorspeld, was dat het teken om te vertrekken.
Al met al een gezellige visdag met helaas weinig forel en vlagzalm.

Vissen op de kreken bij De Ronde Bleek.

Op zondag ochtend om 9 uur waren twaalf vissers van de Kvvc bij DRB, waaronder ook nieuwe leden. Sommige starten met koffie, andere begonnen direct de hengels op te tuigen. Het weer was goed, de zon scheen heerlijk, we hadden er zin in! We verdeelde ons over de diverse kreken, en zagen direct al veel forellen zwemmen. Het vangen bleek een heel ander verhaal te zijn. Toch werd al snel de eerste forel gehaakt en geland.

Uiteraard werd er doorgegeven waarmee deze was gevangen, dat kon de rest alleen maar helpen. De forellen bleken niet op 1 soort vlieg, nimf of steamertje te vangen te zijn, maar ze pakte telkens wat anders dat maakte het niet eenvoudiger. Ook imitaties van miertjes leverde vis op als deze net onder de bomen werden gepresenteerd.

Ook een heel aantal forellen wisten de haak op slinkse wijze kwijt te raken, waardoor de visser het nakijken had. Dit overkwam Frans dus 4 keer. Feitse heeft voor het eerst op de DRB forellen weten te vangen. Dit is een heel andere manier van vissen dan op bijvoorbeeld de Kyll in Duitsland gaf hij zelf aan. De forellen zijn ook aanzienlijk sterker! Na 3 uur vissen stopte we om 12:30u en kon de balans worden opgemaakt. Uiteindelijk wist Wil 5 vissen te landen, wat het meeste was op deze visdag. In totaal werden er 14 forellen gevangen door 6 vissers. Na het aftuigen van de hengels en opruimen, werd de vis ochtend onder het genot van een kop koffie bij Jan afgesloten.

Het was weer gezellig, ook volgend jaar gaan we zeker weer een keer vissen op DRB.

Binden met Feitse Bootsman.

Zoals bekend bindt en vist Feitse het liefste met droge vliegen. Deze avond waren er twee grote klassieke droge vliegen aan de beurt. En nu een keer zonder CDC zoals hij zelf direct aangaf.

De eerste was de Franse L’assassine, gebonden op een 1x lange haak. (Links op de foto.) Dit patroon kan gebonden worden van haakmaat 10 t/m 14. Er werd gebonden met gele binddraad welke aan bij het haakoog werd opgezet. Een patrijzenveer werd daar aan de tip ingebonden en met enkele slagen om de haaksteel gewikkeld. Als staart werden 3 fibers van een fazantenstaart mooi gespreid ingebonden met een lengte van 2 keer de haaksteel. De binddraad werd naar voren gebracht tot aan de patrijs, daar voorzien van glimmende dubbing en vervolgens weer terug naar de haakbocht. De eerder ingebonden veer werd met open slagen  om de haaksteel gewikkeld tot aan de staart.

Daar hing het klosje met binddraad waarmee deze werd vastgezet. Al “wiebelend” werd de binddraad voorzichtig tussen de wikkelingen door naar voren gebracht zonder fibers plat te drukken. Bij het haakoog werd een kopje van binddraad gevormd waarna de deze werd afgebonden en gelakt.

Om te oefenen werd er een tweede gebonden (middelste op de foto) maar met als kleine verschillen: de patrijs werd met de haaksteel ingebonden i.p.v. met de tip, als veer werd een sadle hackle veer gebruikt i.p.v. een grovere veer van een cape. Tevens werd deze zo gebonden dat deze direct dienst deed als staart waarbij deze dus de fazanten fibers verving.

Als laatste de Stimulator (rechts op de foto), geboden op een iets gebogen sedge haak en met fluor oranje binddraad. Deze bond hij vanaf het haakoog tot ter hoogte van de haakpunt waar een klein toefje hertenhaar werd ingebonden als staartje. Het lijfje was van glimmende dubbing waar doorheen met open slagen een hackle veer was gewikkeld. Daarna een grote toef hertenhaar als vleugel welke net als het staartje tot aan het einden van de haakbocht kwam. Het viel niet mee deze netjes bovenop de haaksteel te houden omdat deze geneigd was te gaan draaien. Voor de vleugel werd nu iets donkerdere groene dubbing opgezet en ook daar werd een hackleveer doorheen gedraaid, waarna het oranje kopje als laatste aan de beurt was. De stimulator is een vlieg die drijft als een kurk, en daardoor ook geschikt is voor het vissen op snelstromend water.

Feitse bedankt, het was weer een gezellig en leerzame avond.

Binden met Karel Rovers.

We hadden Karel Rovers uitgenodigd voor het binden van nimfen. Zijn keuze was gevallen op 2 soorten relatief eenvoudige nimfen maar waarmee zowel succesvol forellen als ook voorns gevangen kunnen worden. Hij maakte hierbij alleen gebruik van het standaard bindmateriaal: fazanten staart, pauwenfibers, cdc veertjes en koperdraad.

De eerste nimf (links op de foto), werd gebonden op een scud haak maat 12 waarop als eerste een goudkleurige tungsten bead was gezet. Na het opzetten van de binddraad werden een aantal fibers van de fazantenstaart als staartje ingebonden waarna de koperdraad voor de ribbing aan de beurt was. Karel had voor deze nimf dunnen koperdraad bij, waarbij er 2 stukken getwist werden tot een dikkere draad wat een mooi effect gaf. Als lijfje werden de niet afgeknipte fazantenfibers om de haaksteel gewikkeld waarna de koperdraad als ribing volgde. Aansluitend werden er een paar slagen pauwenfibers achter de bead om de haaksteel gewikkeld, maar nog niet afgeknipt. Aan beide zijden van de haaksteel kwam een klein cdc veertje met de bolling naar buiten, waarna er nog een paar slagen pauwenfibers omheen gewikkeld werden. Als laatste kon de nimf afgebonden worden. Tussen het voorbinden door bleef Karel vertellen hoe met deze nimfen te vissen, wat voor vissen hij er mee gevangen heeft, waar en wanneer je ze kunt inzetten en nog veel meer. Om nog even te kunnen oefenen bonden we deze nimf 2 keer.


Na de pauze was de copper john (rechts op de foto), aan de beurt. Deze werd gebonden op een rechte haak maat 12. De gebruikte materialen waren dezelfde als bij de eerste nimf evenals een deel van de bindwijze. Nadat de haak met goudkleurige tungsten bead in de vice was geplaatst werden de binddraad opgezet en het staartje van fazantenfibers, en dikkere koperdraad ingebonden. Het lijfje bestaat bij de de copper john helemaal uit koperdraad waarna aan beide zijden een paar fazanten fibers als pootjes werden ingebonden. Aansluitend was de thorax van pauwenfibers aan de beurt waarna als laatste de wingcase van wederom fazantenfibers aan de bovenzijde over de pauwenfibers werd gelegd en de nimf werd afgebonden. Ook van de copper john werden er 2 gebonden.
Het was een interessante maar zeker ook gezellige bindavond. Karel bedankt!

Binden met Wil Dirks.

Op 16 november is Wil Dirks Perdigon nymphen komen voorbinden. Maar zoals hij zelf aangaf zijn ze niet echt moeilijk, en zijn ze, als je er eenmaal handigheid in hebt, ook snel te binden. Dat moet ook wel omdat je er regelmatig kwijt raakt tijdens het vissen aan obstakels onderwater. Voor welk type vis(sen) deze geschikt zijn? Eigenlijk voor veel soorten van forel op stromede riviertjes tot voorn in stadswater.

Wat de nymfjes gemeen hadden was:

  • Als ze een staartje hadden waren deze vrij kort en licht van kleur, het waren slechts een paar fiber waardoor deze natuurlijk kunnen bewegen. Bijvoorbeeld van een mallard
  • Ze hadden allemaal een tungsten bead, waardoor ze wat zwaarder zijn en snel zinken.
  • De binddraad was dun, ongeveer 10/0 en zwart. Hiermee werd ook de vorm van de body gemaakt.
  • Alle 4 hadden ze iets roods als atractor,ofwel een kraagje of but.
  • De body was van glimmend tinsel.
  • Boven op de bead en eerste stukje van de body kwam een “druppel” zwarte lak als wingcase.
  • En wat typerend is voor de Perdigon nymphen, de body wordt helemaal voorzien van een uv lak zoaks bijv. bug bont.

  1. Links boven, was gebonden op een nymph / scud haak (#14), met regenboog holografisch tinsel.
  2. Rechts boven, was gebonden op een wide gap haak (#16), met een groene tinsel. De bead was ongeveer 2,5mm
  3. Links onder, was ook gebonden op een wide gap haak (#16), met een pearl tinsel welke nagenoeg transparant was. De zilveren bead was 2mm groot, na ja, eerder klein. Het op de haak krijgen van deze zeer kleine bead, was dus tevens het moeilijkste van de avond!
  4. De laatste, rechts onder op de foto, was tevens de meest bewerkelijke en aparte nymph.

Gebonden op een jig haak maat #16 en een slotted zilveren bead. Naast de rode bud, had hij en thorax van donkere, ietwat glimmende (ice) dubbing en een kleine cdc veertje welke in een gesplitste draad, of dubbinglus achter de bead werd gehackled. De cdc heeft een natuurlijke beweging onderwater. Na het afbinden en uiteraard lakken van de body was ook deze nymph klaar.

Het was een gezellige, en goedbezochte bindavond.

Alle nymphen welke op de foto’s zijn weergegeven zijn overigens ook door Wil zelf gebonden.

Wil, bedankt!