We hadden in de uitnodiging al aangegeven dat de Grensmaas een moeilijke rivier is om te bevissen.
Ondanks dat hadden zich toch 10 leden opgegeven. Met aftrek van 2 afmeldingen en 1 zieke op de dag zelf, vertrokken we op 15 september om 8:00u vanaf de carpoolplaats naar de Grensmaas. De eerste stop was bij het fiets veerpontje in Geulle. We waren daar naar toe gelopen om de locatie te bekijken. Daar kan je normaal gesproken het water in en stroomafwaarts naar een eiland waden, maar door de hoge waterstand was dat nu niet mogelijk. Uiteraard dien je bij de Grensmaas altijd goed de waterstand in de gaten te houden, door de Belgische waterkrachtcentrales kan het hoogteverschil tot 2 meter oplopen, en kan het waterpeil dus ook snel stijgen en dalen. We reden vervolgens een paar honderd meter stroomopwaarts om bij het “strandje” eerst even gezamenlijk te gaan kijken en uitleg te krijgen waar de diepe geulen en daarmee ook de barbelen en roofbleien te verwachten zijn. Daarna de waadpakken aan en te water. Het stroomde flink waardoor een waadstok en lijnmandje geen overbodige luxe waren. Behalve met enkelhandige hengels viste 2 personen met een dubbelhandige hengel en 1 met een switch hengel.
Het water zag er schitterend uit met ook mooie stroomversnellingen en diepe gaten, maar jagende roofblij, of überhaupt vissen zagen we er niet. Het was er heerlijk rustig afgezien van de roepende wielrenners en een kerk die ieder half uur luide aan de Belgische zijde van het water. Om 12:00u stopte we en werd er samen geluncht. Daar blijven leek geen zin te hebben waardoor we verkaste naar de brug bij Maaseik. Eerst weer even samen kijken en luisteren waar de mogelijke hotspots zich bevonden, en daarna werd er weer gevist. Inmiddels was het 19 graden geworden en scheen de zon volop,de jassen hadden we dus niet meer nodig. Ook in Maaseik zat de diepe geul aan de Belgische zijde van de rivier wat zeker met een enkelhandige hengel niet te halen was met de verder gestegen waterstand. Uiteindelijk moesten we het doen met 1 volger, een baarsje, en 1 aanbeet van een roofblei die niet verzilverd werd.
We spraken er nog met een “local” die ook al 3 uur dubbelhandig had staan vissen, maar ook geen aanbeet had gehad. Om half drie stopte we met vissen en werd er nog even nagepraat waarna we terug reden. En opnieuw bleek dat de Grensmaas een mooie maar moeilijke rivier is om te bevissen.