Categoriearchief: Snoek

Binden, Snoek, Streamer

Snoekstreamers binden met Paul van de Sande.

3 Maal is scheepsrecht, dat gold ook voor het plannen voor het voorbinden van Paul bij de KVVC. 2 Keer eerder werd er een afspraak gemaakt welke hij helaas vanwege privé omstandigheden af moest zeggen, maar op 19 december was het dan toch zo ver. Paul is de eigenaar van Fly Scene en distributeur van oa. de merken VISION, KEEPER en Fly Scene producten http://www.flyscene.be . Pas geleden heeft hij het merk “Pike Monkey” geïntroduceerd waarvoor hij het bindmateriaal ook zelf heeft ontwikkeld en produceert. De flash voor de snoekstreamers, waarmee we deze avond ook ging en binden, is de “Pike Monkey Razzle Dazzle” welke in veel kleuren beschikbaar is. Per pakje zitten er fibers in welke verschillen in: breedte, kleur, sommige holografisch, andere fluorescerend (lichten na in het donder), waardoor er een schitterende mix ontstaat.

Er werd gebonden op een langstelige haak #4/0 en met oranje UTC 280 fluoriserende draad welke erg sterk is. Er werd binddraad opgezet vanaf het haakoog tot halverwege de haaksteel. Daar werd van oranje chenille een bolletje van 4mm gemaakt. Dit zorgt er voor dat de bucktail welke vervolgens goed verdeeld aan alle kanten van de haak naar achter werd ingebonden mooi breed gaat uitstaan. Bij het binnenstrippen ontstaat dan een pulserende actie welke de snoek triggert. Over de bucktail kwam de flash. Daarvoor werden “weedgards” ingeboden van 0,70mm fluorcarbon welke haaks op de haaksteel naar beneden wezen. De lengte werd bepaald door ze naar achter te buigen en een halve cm voorbij de haakpunt af te knippen.  Deze “weedgards” zorgen er voor dat de streamer bij het binnenvissen niet achter planten of takken in het water blijft hangen. Paul gaf aan met dit type “weedgards” minder missers te hebben dan als ze helemaal rond gebogen werden parallel aan de haakbocht.

Omdat zowel de uiteinden van bucktail als ook van de flash richting het haakoog waren ingebonden was daar al deels een verdikking ontstaan. Deze werd met de binddraad nog verder in vorm gebracht tot kopje, waarna de draad kon worden afgebonden. De fluorescerende ogen werden beide grotendeels onder de haaksteel gepositioneerd en met “thinman” UV coating van het merk Gulff vast gezet. Als laatste werd de ruimte tussen de ogen in dunne laagles opgevuld met “thickman” UV coating. De rede dat de ogen deels onder de haaksteel zitten is dat deze extra gewicht hebben. Na iedere strip beweging duikt de streamer daardoor wat omlaag. Deze eerste streamer was relatief klein, en had een lengte van ongeveer 15-17 cm. Paul wist de aanwezige echt te boeien met zijn bindwijze en bijbehorende informatie over zijn viservaringen waardoor het regelmatig muisstil was in de zaal.

Na de pauze was de tweede streamer aan de beurt (zie foto) welke nog een maatje groter was ongeveer 22cm, maar de meeste bindwijzen en materialen waren hetzelfde. Nu gebonden op een langstelige haak #6/0. Het eerste bolletje chenille welke als verdikking dient voor de bucktail en flash kwam boven de haakpunt, en het twee bolletje met bucktail en flash op 3cm voor het haakoog. Door 2 keer hetzelfde achter elkaar te binden wordt de streamer voller en uiteraard nog een maatje groter. Ook nu werden “weedgards” ingebonden en het kopje met ogen gemaakt.
Omdat de streamers volledig uit synthetisch materiaal bestaan nemen deze geen water op waardoor ze licht blijven en hebben een schitterende actie in het water.

Paul bedankt voor je uitleg van deze super streamers.

Snoek, Vissen

Snoeken op de Dommel.

Het is iedere keer weer de vraag waar te gaan snoeken met de club? In de polder, weteringen of dichter bij huis? Enkele jaren geleden waren we ook in Eindhoven op de Dommel wezen snoeken, toen niet veel gevangen maar het was er schitterend omdat ze de Dommel daar hebben laten meanderen. Enige tijd geleden is door Waterschap de Dommel de doorstoom vergroot, er gaan nu dus meer kubieke meters water door de Dommel.

Ook zijn er palen in geslagen waardoor er keerstromen ontstaan en er daar een nog hogere stroomsnelheid is. Dit zou de visstand ook ten goede komen. Dit was dus een mooie gelegenheid om dat te gaan testen. Meer witvis, resulteert vaak ook in meer snoek! De verzamelplaats was stroomafwaarts van de Antoon Coolenlaan. 6 Personen hadden zich opgeven, maar i.v.m. het slechte weer dat voorspeld was, waren we met vijven. De weersvoorspelling was inderdaad juist, het heeft de hele ochtend geregend, niet hard, maar regenkleding was zeker nodig. De Dommel is daar bij de Genneper Parken inderdaad schitterend, veel meanders, mooie bruggen, veel wandellaars en joggers, een sluis waarachter het diep is en hard stroomt, en niet te vergeten de Genneper Watermolen. Alleen de snoeken lieten het afweten. Harrie was de enige die er 1 zag, sterker nog, de snoek sprong achter zijn streamer aan op het moment dat hij deze uit het water haalde om opnieuw in te werpen. Helaas miste de snoek de streamer. Er werden veel verschillende soorten streamer geprobeerd,maar het mocht die dag helaas niet baten.

Om 12 uur stopte we zoals gepland met vissen.
Helaas, volgende keer beter. Als er iemand nog een water weet met een goed snoek bestand laat het ons dan even weten, dan gaan we daar een volgende keer met de KVVC heen!

Binden, Snoek

Snoekstreamer binden met Ron van Kleef

Op 21 november belde Paul al vroeg in de ochtend dat hij wegens privé omstandigheden helaas die avond niet kon komen voorbinden. Op dat moment hadden we als vereniging even een probleem. Wie kon er op zo’n korte termijn invallen, en is het benodigde bindmateriaal beschikbaar? Ron bood aan een ander soort snoekstreamer voor te kunnen binden, en ook voldoende materiaal daarvoor te hebben.

De streamer werd gebonden op een haak van Traun River maat #6/0. Nadat de kleine weerhaak was plat geknepen kon het binden beginnen. Aan beide zijden van de haak werd nylon draad met een dikte van 0,90mm naar achter ingebonden. Dit werden uiteindelijk de “weed guards” die er tijdens het vissen voor zorgen dat de haak van de streamer niet achter in het water liggende takken of waterplanten blijft haken. Boven op de haak kwam een klein toefje “rode “pike hair” welke later als kiew zichtbaar was. De rest van de streamer bestond uit het synthetische materiaal “congo hair”. Het voordeel van synthetisch materiaal is dat het water er tijdens het werpen direct uit vliegt, waardoor de streamer niet zwaar wordt en ook aan een #6 of #7 vliegenhengel  gevist kan worden.

Omdat er diverse kleuren “congo hair” aanwezig was, kozen de meeste voor een 2 kleuren streamer, zoals zwart – paars, oranje – wit of lila – licht grijs, maar in alle gevallen de donkerste kleur boven, en de lichte onder. Als eerste werden links en rechts van de haak aan de onderzijde, strengen in de lichte kleur met een lengte van 15cm ingebonden. Boven op de haak werden daarna een 5-tal strengen “pearl light” flash ingebonden en daarop een streng “congo hair” van die zelfde lengte in de donkere kleur. De staart was nu klaar. Om beurten werden er nu korte licht strengetjes aan de onderzijde, en donkere aan de bovenzijde ingebonden om de kop te maken. Telkens een stukje opschuivend richting haakoog, en ook iedere keer even secondelijm aanbrengend voor de stevigheid. De kop eindigt 1 cm voor het haakoog.

De streamer werd uit de bindvice gehaald met een borsteltje gekamd, en met een grote schaar in model geknipt. Hij werd zo plat dat je er gedeeltelijk  doorheen kon kijken. Indien hij netjes was gebonden was de kop dekkend, dus had geen lege stukken, maar was het afval dat eraf geknipt was zeer beperkt. Je diende wel goed op te letten dat je de binddraad niet doorknipte, want hij was nog niet afgebonden! Daarna werd hij weer in de vice geplaatst en werden de 10mm ogen erop geplakt en daarna werden de nylon “weed guards” voor de kop van de streamer goed vastgebonden en gelijmd waarna de streamer kom worden afgebonden.

Enkele dagen na de bindavond kreeg ik van Harrie al een foto met een snoek, gevangen aan deze nieuwe streamer! (Met Paul wordt overigens een nieuwe afspraak gemaakt om te komen voorbinden.)

Snoek, Vissen

Snoeken in de Meije polder.

In de vooraankondigingen van deze snoekdag, was de locatie lang “onbekend”. We wilden naar een polder waar we nog niet eerder waren geweest, maar wel met de potentie om snoek te kunnen vangen. Uiteindelijk viel de keuze op de Meije polder. Deze polder ligt schuin boven Woerden en was volgens de routeplanner 1 uur en 3 minuten rijden vanaf de carpoolplaats in Best, van waar we om 8:30u met 8 personen vertrokken. We hadden van tevoren contact opgenomen met de camping “ V.O.F. Hollandse Boerderij” en mochten daar de auto’s parkeren. Het was maar goed dat we dit op voorhand geregeld hadden omdat de het schitterend rijden is over de smalle dijk door de polder, er geweldige huizen en boerderijen staan, maar parkeren kun je er nergens. De temperatuur was tijdens het optuigen van de hengels al opgelopen tot 13°C en het was windstil, het leek wel zomer! Voor de vissers was dit heerlijk, maar was het ook zo ideaal voor het vangen van snoek? In de ochtend waren er een paar aanbeten, maar werd er slechts 1 snoek geland.

En dit terwijl het polderwater er daar echt super uitzag. Ze zaten er zeker, maar vermoedelijk waren ze aan het genieten van het heerlijke weer en hadden geen zin in onze streamers. Bij de camping mochten we onze zelfgemaakte soep warm maken en genoten we in het zonnetje van de lunch, en van de grote papagaai welke voorbij paradeerde. Omdat er in de ochtend weinig was gevangen werd er toch besloten de dijk nog wat verder af te rijden en daar ons geluk te beproeven. Na ook daar aan een boer gevraagd te hebben of we voor zijn hek mochten parkeren wandeldenwe net als bij de camping eerst een heel eind lange een smalle sloot voordat we bij de bredere hoofdsloot uitkwamen.

Ondanks dat we alle mogelijke soorten steamers te water lieten, resulteerde dat niet in het vangen van snoek. Wel een paar aanbeten, maar daar bleef het ook echt bij. Rond 3 uur gaven we de pijp aan Maarten en reden terug naar Best. Omdat we er van overtuigd zijn dat er volop snoek moet zitten, gaan we zeker nog een keer naar de Meije polder terug.

Snoek, Vissen

Snoeken op de Essche Stroom.

Om 8:30u waren we met zevenen op de carpoolplaats in Best bij de A2 aanwezig. De weersverwachting was: regen, regen en nog eens regen! I.p.v. gewone regenkleding had nagenoeg iedereen een waadpak bij, wat een hele goede keus bleek te zijn, die zijn namelijk echt regendicht! We verdeelde ons in 3 groepjes. 2 Personen begonnen met vissen in Vught, daar waar de Essche Stroom uitmond in de Dommel, en visten stroom opwaarts. Dat deel is enkele jaren geleden helemaal opnieuw aangelegd en hebben ze laten meanderen. 2 Personen starten op de A2 brug en visten stroomopwaarts naar een stuw. Om die stuw is een vistrap (een mooie smalle rivier) aangelegd, maar daar mag je helaas niet op vissen. De andere 3 visten bij Esch zelf, eerst bij het spoor en daarna stroomopwaarts naar de stuw.

Ondanks de voorspelde regen was het toch redelijk lang droog, maar werden we af en toe toch getrakteerd op een flinke bui. In de ochtend kwamen we niet verder als een drietal aanbeten en paar volgers, maar er kwamen geen snoeken op de kant. Om 12:30u hadden we afgesproken bij het nieuwe haventje in Esch om samen te lunchen. Bert had zelf verse soep, en voor iedereen een lunchpakketje gemaakt. Die warme soep ging er wel in. 2 Vissers hadden in de middag andere verplichtingen en gingen naar huis, de anderen visten nog verder.

In de middag werd het zowaar droog en kwam de zon er zelfs nog door. De snoeken lieten het helaas behoorlijk afweten. Frans Schutte wist de eer te redden, door als enige een snoek te vangen. Helaas is die niet op de foto gekomen. Zoals ze zeggen, snoeken is zoeken, en dit keer hadden wij ze dus niet gevonden. Volgende keer beter.

Binden, Snoek, Streamer

Binden met Theo Bakelaar.

We hadden Theo uitgenodigd en gevraagd of hij streamertjes wilde komen voorbinden bij de KVVC. Iedereen kreeg een zakje met daarin alle materialen voor de eerste streamer, het was dus weer perfect voorbereidt. De eerste reactie van de meeste binders was: “die haak is groot”, waarop Theo antwoordde, het is gemakkelijker om met een grote streamer te oefenen en ze later als je dat wil kleiner na te binden. Maar een snoekbaars, of zeebaars weet met deze maat echt wel raad!

De eerste werd een up-side-down versie, waardoor de haak ook met de haakpunt omhoog in de vice werd geplaatst. Diep achter in de haakbocht werd de binddraad opgezet, pearl tubing met een diameter van 10mm ingebonden waarna de draad daar direct werd afgebonden. In de tubing werden 3 messing beads  gedaan welke dienst deden als ratelaar en verzwaring. Net achter het haakoog werd de binddraad opnieuw opgezet en daar werd de open zijde van de tubing dicht gebonden. Daarna was een 10cm lange zonkerstrip aan de beurt. De haakpunt werd er halverwege vanaf de onderzijde door geprikt, waarna deze strak over de haaksteel naar voren werd getrokken, bij het haakoog werd vastgezet, en de draad weer kon worden afgebonden. Als laatste werden de 3D oogjes, met ovale pupillen, op de tubing gelijmd, en klaar was de 1e streamer.
Bij de 2e streamer werd eerst palinghuid gevouwen en dubbel in de juiste vorm geknipt, uiteraard uitlopend in een spits staartje. Deze bond hij in ter hoogte van de haakpunt, daar werd ook een smalle zonkerstrip in gebonden welke om de haaksteel naar voren werd gewikkeld waar hij de draad bij het haakoog afbond. Theo schoof vervolgens een 3cm lang, stukje pearl tubing, deze was wat dunner en stugger, over zonkerstrip zette bij het haakoog de binddraad weer op zette de tubing daar vast waarna de streamer kon worden afgebonden. Daarna waren de plakoogjes weer aan de beurt en was ook deze klaar. Theo gaf nog aan dat als de palinghuid droog is, deze hard is, maar nat wordt hij zacht en erg bewegelijk.

En toen was het PAUZE, tijd voor een pilsje, frisje of sigaret. Als kers op de taart bond Theo als laatste ook nog een popper voor. De staart bestond uit 2 gekleurde slappe veren welke aan beide zijde van de haak met de bolling naar buiten werden gebonden. Daartussen kwamen een paar strengen cristalflash. Er werd een grote marabou veer met de punt ingebonden, en om de haaksteel tot 2cm voor het haakoog gewikkeld. De binddraad werd helemaal tot het haakoog door gewikkeld en daar afgebonden. In de popperkop werd met een hete dubbingnaald een gaatje geprikt, zodat deze kop over het haakoog op de haaksteek werd geschoven. Uiteraard niet vergeten om op de plaats waar de popperkop komt te zitten eerst wat superlijm aan te brengen op de daar aanwezige binddraad. De oogjes werden in de uitsparingen gelijmd, en klaar was de popper.

De bindavond was erg gezellig, leerzaam en leverde 3 super streamers op!!!

Theo bedankt,